Με την προσδοκία να εκτιναχθώ μπροστά και να αισθανθώ την ευφορία και την περηφάνια της συμπόρευσης με τους «αναπτυγμένους», τραβάω σήμερα το τόξο μου πίσω, στην πρόσφατη θλιβερή μας ιστορία.
Μιας κλασσικής ιστορίας, σύγκρουσης, δυο δογματικών αντιλήψεων , για τη εξουσία.
Από την μια πλευρά, ο εκκλησιαστικός δογματισμός του Μακαρίου, και από την άλλη ο στρατιωτικός δογματισμός του Γρίβα.
Γνώριζαν και οι δυο, ότι η σύγκρουση τους θα είχε καταστροφικές συνέπειες για την Κύπρο.
Γνώριζαν, ότι η διαμάχη τους, αφόπλιζε την Κύπρο και εξόπλιζε την Τουρκία. Γνώριζαν, ότι κατέστρεφαν ανθρώπους, συνειδήσεις, οικογένειες.
Γνώριζαν, ότι το δίκαιο του ενός και το άδικο του άλλου, κατέληγαν σ’ένα κοινό παρανομαστή. Κατέστρεφαν την ακεραιότητα της Κύπρου και των ανθρώπων της.
Όμως οι δογματικές σκέψεις, τους θόλωναν την κρίση. Τα θέλγητρα της εξουσίας τους ήταν ακατανίκητα. Συνεπώς η καταστροφή, ήταν αναπόφευκτη...
"Είκοσι" χρόνια μετά, και παρά την αδιαμφισβήτητη πολιτικοκοινωνικο-οικονομική μας πρόοδο, στο θέμα του πραξικοπήματος και της εισβολής παρουσιαζόμαστε ακόμη συγχυσμένοι.
Μια σύγχυση που πηγάζει από την αδυναμία να αξιοποιήσουμε σήμερα, το χθες, για το αύριο.
Μείναμε προσκολλημένοι, στις δικαιολογημένες ίσως τότε, αλλά αδικαιολόγητες σήμερα, ενστικτώδεις και συναισθηματικές αντιδράσεις.
Μείναμε προσκολλημένοι στις δογματικές αντιλήψεις που μας κατέστρεψαν. Προσπαθούμε ακόμη να δικαιώσουμε τον Μακάριο έναντι του Γρίβα ή και το αντίθετο, για να νοιώσουμε λυτρωμένοι.
Το εγώ μας, όμως, πως λυτρώνεται;
Εγώ, που δεν ήμουν Μακαριακός και πολύ περισσότερο δεν ήμουν Γριβικός πως λυτρώνουμαι;
Μου αφαίρεσαν την κρίση μου , την ελεύθερη μου σκέψη. Μου έλεγαν κυνικά, ότι αν δεν ήμουν μαζί τους, ήμουν αυτόματα εναντίον τους.
Εγώ, που δεν επεδίωκα και δεν επιδιώκω την εξουσία, πότε επιτέλους θα δικαιωθώ; Πότε θα λυτρωθώ;
Εγώ, που το μόνο που ήθελα και θέλω, ήταν και είναι την ακεραιότητα της Κύπρου και των ανθρώπων της..
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΚΥΠΡΟΣ
1994
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου