ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΥΝΘΕΤΑ ΟΝΤΑ

Είναι κοινά αποδεκτό ότι:

Εμείς οι άνθρωποι, ενώ είμαστε ζωικά όντα, είμαστε και συνειδητοποιημένα. Ενώ εκφράζουμε ενστικτώδεις ή και συναισθηματικές ανάγκες, εκφράζουμε και πνευματικές. Eνώ λειτουργούμε ατομικά, ταυτόχρονα λειτουργούμε και συλλογικά. 

Eπιπλέον, έχουμε επίγνωση των περιορισμών μας, παράλληλα όμως, έχουμε και την αίσθηση του ευρύτερου περιβάλλοντος μας. Ενός περιβάλλοντος του οποίου αν και δεν μπορούμε να του θέσουμε όρια και περιορισμούς, κατανοούμε ότι λειτουργεί με φυσικούς νόμους. Τέτοιους μάλιστα που, όσο κι αν αγνοούμε τους πιο σημαντικούς από αυτούς, την απολυτότητα τους είναι δύσκολο να την αμφισβητήσουμε.

Επιπρόσθετα, εκτός από την κυρίαρχη τάση μας για επιβίωση και αυτοσυντήρηση, εξελικτικά εκδηλώσαμε και μια άλλη τάση. Τη τάση για σύγκλιση στόχων και σκοπών. Ειδικότερα δε την σταθερή επιδίωξη για αναβάθμιση της ποσότητας και της ποιότητας της ελευθερίας που απολαμβάνουμε.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο που η ελευθερία θεωρείται ως το υπέρτατο ανθρώπινο αγαθό αφού διαχρονικά και πανανθρώπινα έχει επιβληθεί ως τέτοιο.

Δεν είναι λοιπόν εμφανές ότι είμαστε σύνθετα όντα ;

Παρ’ όλα αυτά όμως, επιμένουμε μέχρι και τις μέρες μας να λειτουργούμε κυρίως μονολιθικά, ισοπεδωτικά και δογματικά. Είτε μέσω των θρησκειών, είτε μέσω των οικονομικο-κοινωνικο-πολιτικών συστημάτων, θεωριών και κοσμοθεωριών. Κυρίως όμως μέσω των εξουσιαστικών δομών, θεσμών και μηχανισμών.

Προσπαθούμε ουσιαστικά το ότι πιο παράδοξο. Το ότι πιο αντιφατικό. Να χωρέσουμε το μεγαλύτερο (το σύνθετο) στο μικρότερο (στο μονολιθικό).

Το αποτέλεσμα; 

Να συγκρουόμαστε:

..Με τον ίδιο μας τον εαυτό, αφού τις πλείστες φορές τα ένστικτα, τα συναισθήματα και το πνεύμα μας δεν μπορούν να εναρμονισθούν μεταξύ τους. 

..Στα οικονομικά, στα κοινωνικά, στα πολιτικά ζητήματα, αφού οι διαφορές μας αναγκαστικά προσεγγίζονται ανταγωνιστικά. 

Συγκρουόμαστε και με το περιβάλλον, στο οποίο αν και του αναγνωρίζουμε απεριόριστες διαστάσεις και δυνατότητες, εισπράττουμε μόνο περιορισμούς και αδυναμίες. 

Επίσης και για να επιβιώνουμε, αφού η επιβίωση μας δεν μπορεί ακόμη να θεωρείται εξασφαλισμένη. Γι' αυτό και "ηρωικά" πατάμε επί πτωμάτων για να την εξασφαλίσουμε.

..Αλλά και για τη προάσπιση των συμφερόντων μας, αφού τα κοινά συμφέροντα δεν έχουν ακόμη εμπεδωθεί ή και διασαφηνιστεί, για το τι και ποια είναι. 

Συγκρουόμαστε και για την ελευθερία, αφού την ελευθερία ακόμη απλώς την καταχρόμαστε για να συγκρουόμαστε..