ΓΙΑΤΙ ?

Γιατί τελικά εμείς οι άνθρωποι συνειδητοποιούμε το γεγονός ότι είμαστε υπαρκτά όντα?

Και όχι μόνο.

Γιατί συνειδητοποιούμε και την ύπαρξη γενικότερα? Γιατί συνειδητοποιούμε (έστω θεωρητικά) το άπειρο του χώρου και την αιωνιότητα του χρόνου?

Ταυτόχρονα, γιατί όλα τ' άλλα ζώα δεν φαίνονται να έχουν αυτή τη δυνατότητα?

Μήπως η "φύση", μας επέλεξε να λειτουργούμε συνειδητοποιημένα, έτσι ώστε να δοθεί μέσω μας, κάποιο ιδιαίτερο νόημα και περιεχόμενο στη δική μας ή και τη δική της ύπαρξη ?

Αν για παράδειγμα η "φύση" δεν μπορούσε να συνειδητοποιηθεί ως "υπαρκτή", -τουλάχιστο από ένα από τα δημιουργήματα της- δεν θα "κινδύνευε" να μην είχε διαφορά από την ..ανυπαρξία?

Ποιός ή τι έχει μια τέτοια ανάγκη ? Θα ήταν δυνατό η ίδια η φύση να έχει μια τέτοια ανάγκη? Να συνειδητοποιείται δηλαδή ως υπαρκτή?

Επίσης..

Πως και γιατί προέκυψε σε μας τους ανθρώπους  αυτή η τόσο ιδιαίτερη δυνατότητα?

Αυτή δεν είναι και η ουσιαστική διαφορά μας απ' όλα τα άλλα ζώα?

Επιπλέον, το γεγονός που μας θέλει να συνειδητοποιούμε την ύπαρξη, και ιδιαίτερα τη δική μας, δεν είναι αυτή που μας "υποχρεώνει" να προβληματιζόμαστε και για το θάνατο?

Για ποιο λόγο συνειδητοποιούμε, από τη μια το γεγονός ότι είμαστε υπαρκτά όντα - έστω για κάποιο μικρό σχετικά χρονικό διάστημα- και από την άλλη να συνειδητοποιούμε το αναπόφευκτο τέλος μας? 

..Είναι δυνατό η απάντηση να είναι ότι, κανένας ιδιαίτερος λόγος δεν υπάρχει στο να συνειδητοποιούμε την ζωή, αλλ' ούτε και τον θάνατο ?

Είναι δυνατό να μας προέκυψε μια τέτοια δυνατότητα τυχαία ή κατά λάθος ή και ..χωρίς κανένα ιδιαίτερο λόγο?

Πως και γιατί προκύπτουν τόσες απορίες αλλά και διαφορετικές ερμηνείες μεταξύ των ανθρώπων για τη  συνειδητοποιημένη ζωή μας?         

    

..Υπάρχει κάποιο βαθύτερο νόημα και σκοπός ?

..Μήπως στη τάση των ανθρώπων, να καλλιεργούν απόλυτες πεποιθήσεις, κρύβεται η απάντηση της συνειδητοποιημένης ύπαρξης?

Ο φανατισμός ή η απολυτότητα, είναι ένδειξη δύναμης ή αδυναμίας της συνειδητοποιημένης ύπαρξης ?

Οι διαφορετικές πεποιθήσεις και διαφωνίες που οφείλονται? Ιδιαίτερα εκείνες που είναι αιτίες πολέμων ή και των κάθε λογής συγκρούσεων..

 "Ο πόλεμος είναι πράγματι πατήρ των πάντων? (Ηράκλειτος) 

Πίσω από τη συνειδητοποιημένη ύπαρξη  εκτός από την υλική ενέργεια , αναδύεται και η άυλη?

..Γιατί διερωτόμαστε ?

Ωφείλεται μήπως στο τρόπο που η φύση, μας "εξόπλισε" για να μπορούμε να βρίσκουμε τη φυσική τροφή μας? 

Ή και την.."τροφή" μας για σκέψεις και προβληματισμούς"?

Κι αυτό, μήπως για να δοθεί ένα βαθύτερο νόημα και περιεχόμενο στην έννοια της ύπαρξης?

Ή ακόμη, για να μας φέρει πιο κοντά στον Λόγο?

Στον Λόγο εκείνο που φαίνεται να είναι κοντά στο Θείο, το Ιερό και το Αληθινό..

Στον Λόγο εκείνο που δεν θα μπορούσε παρά να είναι Θεϊκός (να μπορεί δηλαδή να θεάται) αλλά και φιλελεύθερος? 

Μήπως τελικά τα ερωτήματα.. είναι η απάντηση ?