ΣΥΝΟΧΗ: Το "εμβόλιο" των κοινωνικών, των οικονομικών και των πολιτικών μας ασθενειών.

Οι "ειδικοί" και η πολιτεία γενικότερα,  μας παροτρύνουν να είμαστε αλληλέγγυοι στη προσπάθεια αποφυγής της μετάδοσης του κορωνοϊού.

Το παράδοξο όμως, είναι ότι δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για τες οικονομικές του επιπτώσεις..

Αν είναι δυνατόν. 

Να λειτουργούμε δηλαδή ως κοινωνία, με δύο μέτρα και δύο σταθμά, σ' ένα τόσο σοβαρό θέμα.

Με άλλα λόγια, μας λένε από τη μια "ό ένας για όλους και όλοι για τον ένα" κι από την άλλη "ο θάνατός σου η ζωή μου".

Αλήθεια, η προσπάθεια ν' αποφευχθεί η μετάδοση του κορωνοϊού, είναι πρώτη προτεραιότητα για τη πολιτεία ή όχι?

Διότι, μαζί με τις τράπεζες και τη δικαστική εξουσία τον υποβαθμίζουν, αφού ουσιαστικά τον εκμεταλλεύονται οικονομικά, πλήττοντας όσους συμπολίτες μας είναι ανήμποροι ν' αντιδράσουν.

Δεν είναι οι διάφορες εξουσίες που με τους διασυρμούς συμπολιτών μας στα δικαστήρια ή και τις εκποιήσεις των περιουσιών τους, που μας υποβάλλουν έμμεσα, ότι ο κορωνοϊός ως πανδημία, είναι μικρότερης σημασίας από  την οικονομική του πτυχή?

Μήπως τελικά, τίθεται θέμα επιλογής, μεταξύ δύο κακών? Τίθεται δηλαδή το δίλημμα να επιλέξουμε μεταξύ της οικονομικής μας εξαθλίωσης και της σωματικής και ψυχικής μας υγείας ?

Είναι δυνατό να λειτουργούμε ακόμη τόσο ανώριμα ? Τόσο αναίσθητα?

Και όμως. Όπως φαίνεται, ο χρόνος και οι συνθήκες δεν μας έχουν ωριμάσει ακόμη όσο απαιτείται, για να μπορεί ν' "αναδειχθεί" και στο τόπο μας, η ανάγκη του "εμβολίου" εκείνου, που θα αρχίσει να μας προστατεύει σταθερά από τες τόσες πολλές κοινωνικοοικονομικές, αλλά και πολιτικές μας "ασθένειες".

Προφανώς η αναφορά σε "εμβόλιο", είναι μεταφορική. Αυτό που υπονοείται βέβαια, είναι η ανάγκη για "κοινωνική συνοχή".

Χωρίς κοινωνική συνοχή, είναι δυνατόν ν' αντιμετωπισθούν ισορροπημένα, οποιαδήποτε κοινωνικά, οικονομικά αλλά  και πολιτικά προβλήματα ? 

Αφού όλα είναι αλληλένδετα..

Μεταξύ άλλων, δεν πλήττονται, ακόμη και τ' ανθρώπινα μας δικαιώματα, τα οποία είναι και συνταγματικά κατοχυρωμένα ?

Ιδιαίτερα, δεν φαίνεται, να πλήττεται η "αρχή της αναλογικότητας".

Όταν για παράδειγμα, κάποιοι ευνοούνται οικονομικά από τον κορωνοϊό, κάποιοι άλλοι (κυρίως οι δημόσιοι υπάλληλοι, και οι τραπεζιτικοί ) δεν επηρεάζονται καθόλου, 

ενώ κάποιοι τρίτοι 

- στον ιδιωτικό τομέα - 

ουσιαστικά μπαίνουν σε οικονομικό και ψυχολογικό "αναπνευστήρα," υποφέροντας δυσανάλογα από τους υπόλοιπους το βάρος της πανδημίας του κορωνοϊού, τι σημαίνει?

Δεν σημαίνει ότι η κοινωνική μας συνοχή πάσχει και ότι η μεταξύ μας αλληλεγγύη, ευρίσκεται σε υποανάπτυκτα επίπεδα?

Δεν είναι για να ντρεπόμαστε?

Αφού αυτοί που ευνοούνται, ουσιαστικά ευνοούνται σε βάρος αυτών που αδικούνται..Τόσο δεν μας ενδιαφέρει? Τόσο δεν μας αγγίζει?

Είναι δυνατό να υπάρχει οποιασδήποτε μορφής "ενοχή" χωρίς κοινωνική, οικονομική ή και πολιτική συνοχή?

Συνοχή λοιπόν, αν θέλουμε πραγματικά να "εξανθρωπιστούμε". Αν θέλουμε τα ανθρώπινα μας δικαιώματα να τυγχάνουν του πραγματικού σεβασμού από τη πολιτεία.

Ο χρόνος όντως ωρίμασε και ο "εμβολιασμός μας με το εμβόλιο" της κοινωνικής μας συνοχής, της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς μας, φαίνεται να δοκιμάζεται και πάλι..

..Ας αναλάβει επιτέλους ο καθένας μας, τες προσωπικές του ευθύνες και να προσδοκούμε ότι στο τέλος θα συμπαρασυρθεί και η συντεταγμένη πολιτεία..

 

 

ΓΟΝΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ = ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟΣ = ΑΛΛΗΛΟΣΕΒΑΣΜΟΣ = ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Αν σεβόμαστε τον εαυτό μας, τότε δεν οφείλουμε τον ανάλογο σεβασμό και προς τους γονείς μας?

 

Όπως και στους γονείς των γονιών μας ή και στους προγόνους μας γενικότερα.

Αλλά και στους απογόνους μας. Στα παιδιά μας, τα εγγόνια μας και στα παιδιά όλου του κόσμου..

Επίσης και στ' αδέλφια μας, στους συγγενείς μας, τους συγγενείς των συγγενών μας, στους συμπατριώτες μας και κατ' επέκταση σ' όλους τους συνανθρώπους μας..

..Σ' όλα τα μήκη και πλάτη στο πλανήτη.

Και όχι μόνο. Αλλά και σ' όλα τα άλλα δημιουργήματα. Ζωντανά, υλικά ή ακόμη και άυλα. 

Κατ' επέκταση, δεν οφείλουμε τον ανάλογο σεβασμό και στην "όποια κοινή πρωτογενή αιτία" από την οποία προερχόμαστε, όλοι και όλα?

 

Εκείνη, την "όποια γνωστή ή άγνωστη πρωτογενή αιτία" η οποία μας προίκισε με τη δυνατότητα, που έχουμε εμείς οι άνθρωποι, όχι μόνο να "γονιμοποιούμαστε" αλλά κυρίως να "συνειδητοποιούμε και να εκλογικεύουμε", τόσο τη δική μας ύπαρξη, όσο και την ύπαρξη γενικότερα..

Να συνειδητοποιούμε το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της..

 

..Και στην οποία, επιπλέον, χρωστάμε τη "ψυχή και το πνεύμα μας". Εκείνη δηλαδή τη δυνατότητα που μας επιτρέπει να συνειδητοποιούμε την αιωνιότητα της ύπαρξης από τη μια, κι από την άλλη, μας θέλει να συνειδητοποιούμε και τη δική μας, τη μικρή, τη σύντομη και εφήμερη επίγεια  ζωή μας.

ΚΑΙ ΟΜΩΣ:

..Αν και βιώνουμε μια σύντομη "εμπειρία" στην επίγεια μας ζωή, έμμεσα ή και άμεσα, την αναλώνουμε με το να τη ζούμε,  κυρίως "εγωιστικά και ανταγωνιστικά" μεταξύ μας.

Τη ζούμε, οι μεν σε βάρος των δε και, έμμεσα προσπαθούμε να τη "κόβουμε" και να τη "ράβουμε", στα όποια δήθεν δικά μας μέτρα, αδιαφορώντας ουσιαστικά για τους άλλους.

Αυτό θα οφείλεται μάλλον στην "έμφυτη ενέργεια της ελευθερίας" που λειτουργεί ταυτόχρονα,  ως ευλογία αλλά και κατάρα για τους ανθρώπους..

Ευλογία, διότι η ελευθερία φαίνεται να είναι απαραίτητο συστατικό της δυνατότητας να λειτουργούμε συνειδητοποιημένα.  

Κατάρα δε διότι τη καταχρώμαστε με  επιτηδευμένους τρόπους για προσωπικά ή και εγωιστικά οφέλη.. 

Έτσι ο "έμφυτος" στόχος να τη διαχειριζόμαστε με το μέτρο εκείνο, που θα μεγιστοποιούσε τη ποσότητα και τη ποιότητα της, ώστε όλοι οι άνθρωποι να μπορούσαν να την μοιράζονταν θετικά και στον ίδιο περίπου βαθμό, φαίνεται δυστυχώς, ότι είναι ακόμη απομακρυσμένος..

Όμως, η αδυναμία μας να τη διαχειριζόμαστε με "άριστο μέτρο", κάνει  την "αναζήτηση του μέτρου," να είναι διαχρονικά ίσως το κυριότερο ζητούμενο της ανθρώπινης ελεύθερης  ύπαρξης..

..Με το θάνατο μας, φαίνεται ότι η ψυχή μας "ελευθερώνεται για να" πετάξει, να ταξιδέψει σε άλλες διαστάσεις..

μέχρι που ίσως να επανέλθει (?) μέσω της "γονικής διαδικασίας". 

Κι αυτό πάλι, για  ν΄αποκτηθεί φαίνεται, ένα βαθύτερο νόημα και περιεχόμενο στη συνειδητοποιημένη και εκλογικευμένη ύπαρξη ..

 

Ένα βαθύτερο νόημα και περιεχόμενο που θέλει την ύπαρξη και την ανυπαρξία -  με λογικούς όρους - να μην μπορούν να συνυπάρχουν..

..Αφού λογικά, όσο η ανυπαρξία δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει "ύπαρξη" άλλο τόσο η "ύπαρξη" δεν θα μπορούσε να.. "δημιουργήσει ανυπαρξία"(!)

Τι σημαίνει αυτό;

Σημαίνει ότι οφείλουμε τον ανάλογο σεβασμό και εμπιστοσύνη στην ίδια την εξελικτική διαδικασία..

..Μια εξελικτική διαδικασία που τα αποτελέσματα της φαίνονται κυρίως στα σύγχρονα συντάγματα, τα οποία ανατρέπουν το "κάθε πέρυσι και καλύτερα" και το αντικαθιστούν με το  "κάθε παρόν και καλύτερο" .  

 

Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ 

"Πάντα είναι ο κατάλληλος χρόνος για να κάνεις αυτό που είναι σωστό".

..ΚΑΠΟΤΕ

Και κάποτε .. την μέρα εκείνη,

Θα έχει ψωμί ο φτωχός, και ο πλούσιος γαλήνη..
Θα έχουν όλα τα παιδιά υγεία.. και οι μεγάλοι, καμία αμαρτία.
 

Κάποτε... την ημέρα εκείνη,

Θα λάμψει ο ουρανός, θα φέγγει η σελήνη.
Θα φοράμε χαμόγελα αληθινά,
Θα βλέπουμε να παίζουν έξω ευτυχισμένα παιδιά
 

Κάποτε.. την ημέρα εκείνη,

Δεν θα χρειάζεται να πάμε στη σελήνη,
Αφου θα βλέπουμε όλη την λάμψη αυτη, στα μάτια του ανθρώπου μας, και θα ελπίζουμε για μια ζωη.
 

Κάποτε.. την ημέρα εκείνη,

Θα υπάρξει ξαφνικά, παντοτινή ειρήνη..
Θα σταματήσουν οι πολεμοι και τα πυρομαχικά..
θα ξεκινήσουν οι ανέμοι και τα ταξίδια με τα πανιά.
 

Κάποτε.. την ήμερα εκείνη,

Θα σκεφτούμε οτι αργήσαμε να ζησουμε πραγματικά, ενώ ζούσαμε απλα υπαρξιακά.
 

Κάποτε.. την ημέρα εκείνη,

Θα αναρωτηθούμε αν μπορεί η ζωη μας να μακρίνει.. διοτι θα καταλάβουμε οτι υπήρξαμε απλά, ενω θα έπρεπε να ζήσουμε και λιγο αληθινά...

Κάποτε.. την ημέρα εκεινη,
Όταν θα καταλάβουμε τι πρόκειται να γίνει, θα κάνουμε το παν για να πούμε 'θα ζήσω', μα θα ειναι λιγο αργά για να πάμε πίσω.. 

Κάποτε.. την ημέρα εκεινη,
Θα καταλάβουμε οτι η ημέρα ηταν εκεινη, κάποτε.

ΑΛΕΞΑΝΤΡΑ 

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΕΣ

Όταν το 1878 οι Άγγλοι «ενοικίαζαν» την Κύπρο από τους Οθωμανούς και το 1925 την κήρυσσαν ως αποικία του «βασιλικού τους στέμματος» αποσπώντας την πλήρως από την Τουρκία, ή ακόμη και όταν μετά από 35 χρόνια από τότε, το 1960, την απάλλασσαν κι από το ίδιο το αποικιακό τους καθεστώς "ανεξαρτητοποιώντας" την με βάση τις συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου (με τις οποίες όμως ενέπλεκαν ξανά την Τουρκία στην Κύπρο) τα έκαναν όλα αυτά, προφανώς για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους ευρύτερα συμφέροντα.

Τα συμφέροντα όμως των Άγγλων στην περιοχή μας, ευνόησαν και τα δικά μας τα συμφέροντα, αφού μας έδωσαν την ευκαιρία να αποκτήσουμε το διεθνώς αναγνωρισμένο ανεξάρτητο και δημοκρατικό μας κράτος, μέλος του Ο.Η.Ε., της κοινοπολιτείας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Οι άμεσες νομικές δεσμεύσεις που αναλαμβάναμε έναντι των Άγγλων, μέσω των συμφωνιών, αλλά και έμμεσα έναντι των δυτικών συμφερόντων, δεν εμπόδιζαν τη λειτουργικότητα και τη βιωσιμότητα της νεοσύστατης Κυπριακής Δημοκρατίας, με μια όμως αυτονόητη προϋπόθεση.

Οι δεσμεύσεις που αναλαμβάναμε δεν θάπρεπε ν' αγνοηθούν, ούτε και να υποτιμηθούν.

Από τη στιγμή μάλιστα που η Ελλάδα, δεν είχε τη δυνατότητα να μας υπερασπιστεί στρατιωτικά ή και διπλωματικά, είχαμε την ύψιστη υποχρέωση να επιστρατεύαμε όλες μας τις δυνάμεις, τη συλλογική σοφία και τον ανιδιοτελή πατριωτισμό μας, για να πολιτευθούμε με ωριμότητα, με σύνεση με ρεαλισμό, με οξυδέρκεια, με καθαρότητα, με πειστικότητα και γενικά με τέτοιους τρόπους ώστε, τα αρνητικά της λύσης του 1960 να μη εμπόδιζαν τη σφυρηλάτηση της ενότητας και της βιωσιμότητας του κράτους μας…

Το μέλλον μας, το μέλλον της Κύπρου εξαρτάτο κυρίως από την πολιτική δεινότητα, την πολιτική επάρκεια και ωριμότητα των ηγετών μας. 

 

Φανήκανε δυστυχώς πολιτικά ανώριμοι και ανεπαρκείς. Εξαντλήσανε τα όποια αποθέματα ευφυΐας που διέθεταν στη βουλιμία, στη πονηριά και την ιδιοτέλεια.

Οι πιο επιτήδειοι δε από εμας δούλεψαν σαν νέοι κατακτητές μας. Βολεύτηκαν σε τέτοιο βαθμό, που κυριολεκτικά "απονεύρωσαν" το κυπριακό  κράτος. Ανήκοντας κυρίως στα διάφορα εξουσιαστικά και οικονομικά κυκλώματα, αλλά και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, έθεσαν πάνω απ’ όλα τα προνόμια που απέκτησαν σε βάρος των "άλλων" συμπατριωτών τους.

Την δωρεάν ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη, τους παχουλούς μισθούς και τις  συντάξεις τους, τις θεσμικά κατοχυρωμένες εύνοιες προς τους ίδιους και του οικείους τους, τη μονιμότητα τους, τη αλληλοστήριξη τους, τις αυξήσεις τους, τα ωράρια τους, τις κάθε λογής άδειες τους και τόσα άλλα προνόμια, τα οποία κατέληξαν να είναι η πρώτη τους προτεραιότητα.

Που να έμπαιναν σε περιπέτειες για σφυρηλάτηση της ενότητας όλων των Κυπρίων..

"Προτιμήθηκε" ο εσωτερικός διχασμός..

Την ίδια στιγμή τα συμφέροντα των Άγγλων, των Αμερικανών των πλείστων Ευρωπαίων αλλά και των Ισραηλινών ή και των Αράβων στη περιοχή μας, ακόμη εξυπηρετούνται με την στρατιωτική παρουσία των Άγγλων στο νησί. Ακόμη και των Ρώσων και Κινέζων. Κανένας δεν ευνοεί την απόλυτη κυριαρχία της Κύπρου από την Τουρκία.

Η Τουρκία μετά την εισβολή του 1974, την κατοχή και τα δημοψηφίσματα, έχει καταφέρει να αναβαθμίσει τον ρόλο της στο τόπο μας, η δε δική μας πλευρά, εκτός από το επίτευγμα της ένταξης μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, προσπαθεί ακόμη να καταλάβει πιο είναι το κυπριακό πρόβλημα!

Είναι απίστευτη η πολιτική ανωριμότητα και ανεπάρκεια που ακόμη μας μαστίζει. Είναι απίστευτα αυτά που ακούμε κυρίως σε προεκλογικές περιόδους. Από όλους δυστυχώς…

Μετά από τόσα χρόνια είναι δυνατό να παραμένουμε τόσο ξεκομμένοι από την ουσία του προβλήματος? Είναι δυνατό να πέφτουμε με τόσο ανώριμο κι αδέξιο πολιτικά τρόπο στη παγίδα του "διαίρει και βασίλευε" των Άγγλων?

Ενώ και ο πιο αδαής αναγνωρίζει ότι το πρόβλημα μας για να λυθεί θα πρέπει να πολιτευθούμε με τρόπο ώστε να μην έχουμε εναντίον μας τους Άγγλους, που έχουν τουλάχιστον την άνετη ευχέρεια να το συντηρούν σε εκκρεμότητα (μια εκκρεμότητα που κι αυτή, δεν θα μπορούσαμε να κρατήσουμε ούτε μέρα από μόνοι μας) εμείς πεισματικά επιμένουμε να πολιτευόμαστε τριτοκοσμικά εναντίον των Αγγλοαμερικανικών συμφερόντων και ας χαθεί η Κύπρος..

Επιμένουμε να πολιτευόμαστε σαν παιδιά  που το μόνο που τα απασχολεί, το μόνο που τα αρκεί, είναι το ποιος θα πει πρώτο και καλύτερα το όποιο ποιηματάκι του…

Ενώ με τις πολιτικές μας εξωθήσαμε ακόμη και μερίδα Τουρκοκυπρίων να μη μας εμπιστεύονται, αλλά και τους «έξωθεν» που εμπλέκονται με το πρόβλημα μας -ακόμη και την Ελλάδα-  ουσιαστικά να μας παρακάμπτουν ή και να μας αγνοούν, εμείς αρεσκόμαστε με το να δημιουργούμε μεταξύ μας την εντύπωση, ότι γνωρίζουμε τι επιδιώκουμε, γνωρίζουμε τι κάνουμε και πως θα το πετύχουμε.

Την Κύπρο την "χαντάκωσαν" κυρίως οι εθνικιστικές, οι κομμουνιστικές αλλά και οι ασυνάρτητες προσωπολατρικές, ημετεροκρατικές και άδικες οικονομικο-κοινωνικές πολιτικές που εφαρμόζονται τα περισσότερα από τα "ανεξάρτητα" της χρόνια. 

Με κοινό δε παρανομαστή τους, τον ανταγωνισμό των δυτικών συμφερόντων στη περιοχή μας, ικανοποιούνταν με τις κατά καιρούς ανούσιες εκμαιεύσεις δηλώσεων συμπαράστασης Ρώσων, Κινέζων, και των δήθεν αδέσμευτων χωρών (αν υπάρχουν ακόμη) οι οποίες κατά βάθος έβλαπταν την υπόθεση μας.

Είναι δυνατό οι Κύπριοι, το νησί των τριών ηπείρων, να μην εμπνέονται στο βαθμό που να συμπαρασύρουν όλους τους εμπλεκόμενους, ώστε να εργασθούν μαζί, για να καταστεί μια μορφή Ελβετίας της Μεσογείου; 

 

Θα ήταν ποτέ δυνατό, η Ελβετία, να ήταν αυτή που είναι σήμερα, αν οι Γερμανόφωνοι ή οι Γαλλόφωνοι ή και οι Ιταλόφωνοι κάτοικοι της, υποδαυλίζονταν με ανταγωνιστικά ή με εθνικιστικά ή ιδεολογικά ή και πρόσωπο-λατρευτικά φανατικά κριτήρια; 

Ή ακόμη και με κριτήρια τέτοια που να μην επιτύγχαναν την κοινωνικό-οικονομική συνοχή που απολαμβάνουν όλοι οι κάτοικοί της;           

Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που έγιναν παγκόσμιο παράδειγμα προς μίμηση..

“Θα πάρω μιαν ανηφοριά” ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ

 

 

“Θα πάρω μιαν ανηφοριά”,

Θα πάρω μιαν ανηφοριά,
θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια
που παν’ στη Λευτεριά

Θ’ αφήσω αδέλφια, συγγενείς
τη μάνα, τον πατέρα
μες στα λαγκάδια πέρα
και στις βουνοπλαγιές

Ψάχνοντας για τη Λευτεριά
θα ‘χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι,
βουνά και ρεματιές

Τώρα κι αν είναι χειμωνιά,
θα ‘ρθει το καλοκαίρι
τη Λευτεριά να φέρει
σε πόλεις και χωριά

Θα πάρω μιαν ανηφοριά
θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια
που παν’ στη Λευτεριά

Τα σκαλοπάτια θ’ ανεβώ,
θα μπω σ’ ένα παλάτι
(το ξέρω θάναι απάτη
δεν θάναι αληθινό)

Μες στο παλάτι θα γυρνώ,
ώσπου να βρω το θρόνο
Βασίλισσα μια μόνο
να κάθετε σ’ αυτό

Κόρη πανώρια, θα της πω
άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου
μονάχ’ αυτό ζητώ.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΟΧΗ ΧΩΡΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗ;

Με τα μέτρα που ανακοινώθηκαν για την πανδημία, αναρωτιέμαι αν δεν πλήττονται, τ' ανθρώπινα μας δικαιώματα, τα οποία είναι και συνταγματικά κατοχυρωμένα.

Ιδιαίτερα, δεν φαίνεται να πλήττεται η "αρχή της αναλογικότητας";

Όταν για παράδειγμα, κάποιοι ευνοούνται οικονομικά από την πανδημία, κάποιοι άλλοι (κυρίως οι δημόσιοι υπάλληλοι, και οι τραπεζιτικοί ) δεν επηρεάζονται καθόλου, ενώ κάποιοι τρίτοι - στον ιδιωτικό τομέα - ουσιαστικά μπαίνουν σε οικονομικό και ψυχολογικό "αναπνευστήρα," υποφέροντας δυσανάλογα από τους υπόλοιπους το βάρος της πανδημίας του κορωνοϊού, τι σημαίνει; 

Δεν σημαίνει ότι η κοινωνική μας συνοχή πάσχει και ότι η μεταξύ μας αλληλεγγύη, ευρίσκεται σε υποανάπτυκτα επίπεδα;

Δεν είναι πράγματι για ν' αναρωτιόμαστε αλλά και να ντρεπόμαστε; 

Αφού αυτοί που ευνοούνται, ουσιαστικά ευνοούνται σε βάρος αυτών που αδικούνται.. Αυτών που αδρανοποιούνται οικονομικά χάριν της υγείας όλων.

Τόσο δεν μας ενδιαφέρει; Τόσο δεν μας αγγίζει;

Είναι λοιπόν δυνατό να υπάρχει οποιασδήποτε μορφής "ΕΝΟΧΉ", χωρίς οικονομική  συνοχή;

ΣΥΝΟΧΉ λοιπόν, αν θέλουμε πραγματικά να "εξανθρωπιστούμε". Αν θέλουμε τα ανθρώπινα μας δικαιώματα να τυγχάνουν του πραγματικού σεβασμού της πολιτείας.

Ο χρόνος φαίνεται ότι όντως ωρίμασε και ο "εμβολιασμός μας με το εμβόλιο" της κοινωνικής και οικονομικής μας συνοχής, της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς μας, συνεχίζει να δοκιμάζεται..

Ας αναλάβει επιτέλους ο καθένας μας, τες προσωπικές του ευθύνες και να προσδοκούμε ότι στο τέλος θα συμπαρασυρθεί και η συντεταγμένη πολιτεία..