ΓΟΝΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ = ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟΣ = ΑΛΛΗΛΟΣΕΒΑΣΜΟΣ = ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Αν σεβόμαστε τον εαυτό μας, τότε δεν οφείλουμε τον ανάλογο σεβασμό και προς τους γονείς μας?

 

Όπως και στους γονείς των γονιών μας ή και στους προγόνους μας γενικότερα.

Αλλά και στους απογόνους μας. Στα παιδιά μας, τα εγγόνια μας και στα παιδιά όλου του κόσμου..

Επίσης και στ' αδέλφια μας, στους συγγενείς μας, τους συγγενείς των συγγενών μας, στους συμπατριώτες μας και κατ' επέκταση σ' όλους τους συνανθρώπους μας..

..Σ' όλα τα μήκη και πλάτη στο πλανήτη.

Και όχι μόνο. Αλλά και σ' όλα τα άλλα δημιουργήματα. Ζωντανά, υλικά ή ακόμη και άυλα. 

Κατ' επέκταση, δεν οφείλουμε τον ανάλογο σεβασμό και στην "όποια κοινή πρωτογενή αιτία" από την οποία προερχόμαστε, όλοι και όλα?

 

Εκείνη, την "όποια γνωστή ή άγνωστη πρωτογενή αιτία" η οποία μας προίκισε με τη δυνατότητα, που έχουμε εμείς οι άνθρωποι, όχι μόνο να "γονιμοποιούμαστε" αλλά κυρίως να "συνειδητοποιούμε και να εκλογικεύουμε", τόσο τη δική μας ύπαρξη, όσο και την ύπαρξη γενικότερα..

Να συνειδητοποιούμε το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της..

 

..Και στην οποία, επιπλέον, χρωστάμε τη "ψυχή και το πνεύμα μας". Εκείνη δηλαδή τη δυνατότητα που μας επιτρέπει να συνειδητοποιούμε την αιωνιότητα της ύπαρξης από τη μια, κι από την άλλη, μας θέλει να συνειδητοποιούμε και τη δική μας, τη μικρή, τη σύντομη και εφήμερη επίγεια  ζωή μας.

ΚΑΙ ΟΜΩΣ:

..Αν και βιώνουμε μια σύντομη "εμπειρία" στην επίγεια μας ζωή, έμμεσα ή και άμεσα, την αναλώνουμε με το να τη ζούμε,  κυρίως "εγωιστικά και ανταγωνιστικά" μεταξύ μας.

Τη ζούμε, οι μεν σε βάρος των δε και, έμμεσα προσπαθούμε να τη "κόβουμε" και να τη "ράβουμε", στα όποια δήθεν δικά μας μέτρα, αδιαφορώντας ουσιαστικά για τους άλλους.

Αυτό θα οφείλεται μάλλον στην "έμφυτη ενέργεια της ελευθερίας" που λειτουργεί ταυτόχρονα,  ως ευλογία αλλά και κατάρα για τους ανθρώπους..

Ευλογία, διότι η ελευθερία φαίνεται να είναι απαραίτητο συστατικό της δυνατότητας να λειτουργούμε συνειδητοποιημένα.  

Κατάρα δε διότι τη καταχρώμαστε με  επιτηδευμένους τρόπους για προσωπικά ή και εγωιστικά οφέλη.. 

Έτσι ο "έμφυτος" στόχος να τη διαχειριζόμαστε με το μέτρο εκείνο, που θα μεγιστοποιούσε τη ποσότητα και τη ποιότητα της, ώστε όλοι οι άνθρωποι να μπορούσαν να την μοιράζονταν θετικά και στον ίδιο περίπου βαθμό, φαίνεται δυστυχώς, ότι είναι ακόμη απομακρυσμένος..

Όμως, η αδυναμία μας να τη διαχειριζόμαστε με "άριστο μέτρο", κάνει  την "αναζήτηση του μέτρου," να είναι διαχρονικά ίσως το κυριότερο ζητούμενο της ανθρώπινης ελεύθερης  ύπαρξης..

..Με το θάνατο μας, φαίνεται ότι η ψυχή μας "ελευθερώνεται για να" πετάξει, να ταξιδέψει σε άλλες διαστάσεις..

μέχρι που ίσως να επανέλθει (?) μέσω της "γονικής διαδικασίας". 

Κι αυτό πάλι, για  ν΄αποκτηθεί φαίνεται, ένα βαθύτερο νόημα και περιεχόμενο στη συνειδητοποιημένη και εκλογικευμένη ύπαρξη ..

 

Ένα βαθύτερο νόημα και περιεχόμενο που θέλει την ύπαρξη και την ανυπαρξία -  με λογικούς όρους - να μην μπορούν να συνυπάρχουν..

..Αφού λογικά, όσο η ανυπαρξία δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει "ύπαρξη" άλλο τόσο η "ύπαρξη" δεν θα μπορούσε να.. "δημιουργήσει ανυπαρξία"(!)

Τι σημαίνει αυτό;

Σημαίνει ότι οφείλουμε τον ανάλογο σεβασμό και εμπιστοσύνη στην ίδια την εξελικτική διαδικασία..

..Μια εξελικτική διαδικασία που τα αποτελέσματα της φαίνονται κυρίως στα σύγχρονα συντάγματα, τα οποία ανατρέπουν το "κάθε πέρυσι και καλύτερα" και το αντικαθιστούν με το  "κάθε παρόν και καλύτερο" .  

 

Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ 

"Πάντα είναι ο κατάλληλος χρόνος για να κάνεις αυτό που είναι σωστό".