ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΕΣ

Όταν το 1878 οι Άγγλοι «ενοικίαζαν» την Κύπρο από τους Οθωμανούς και το 1925 την κήρυσσαν ως αποικία του «βασιλικού τους στέμματος» αποσπώντας την πλήρως από την Τουρκία, ή ακόμη και όταν μετά από 35 χρόνια από τότε, το 1960, την απάλλασσαν κι από το ίδιο το αποικιακό τους καθεστώς "ανεξαρτητοποιώντας" την με βάση τις συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου (με τις οποίες όμως ενέπλεκαν ξανά την Τουρκία στην Κύπρο) τα έκαναν όλα αυτά, προφανώς για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους ευρύτερα συμφέροντα.

Τα συμφέροντα όμως των Άγγλων στην περιοχή μας, ευνόησαν και τα δικά μας τα συμφέροντα, αφού μας έδωσαν την ευκαιρία να αποκτήσουμε το διεθνώς αναγνωρισμένο ανεξάρτητο και δημοκρατικό μας κράτος, μέλος του Ο.Η.Ε., της κοινοπολιτείας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Οι άμεσες νομικές δεσμεύσεις που αναλαμβάναμε έναντι των Άγγλων, μέσω των συμφωνιών, αλλά και έμμεσα έναντι των δυτικών συμφερόντων, δεν εμπόδιζαν τη λειτουργικότητα και τη βιωσιμότητα της νεοσύστατης Κυπριακής Δημοκρατίας, με μια όμως αυτονόητη προϋπόθεση.

Οι δεσμεύσεις που αναλαμβάναμε δεν θάπρεπε ν' αγνοηθούν, ούτε και να υποτιμηθούν.

Από τη στιγμή μάλιστα που η Ελλάδα, δεν είχε τη δυνατότητα να μας υπερασπιστεί στρατιωτικά ή και διπλωματικά, είχαμε την ύψιστη υποχρέωση να επιστρατεύαμε όλες μας τις δυνάμεις, τη συλλογική σοφία και τον ανιδιοτελή πατριωτισμό μας, για να πολιτευθούμε με ωριμότητα, με σύνεση με ρεαλισμό, με οξυδέρκεια, με καθαρότητα, με πειστικότητα και γενικά με τέτοιους τρόπους ώστε, τα αρνητικά της λύσης του 1960 να μη εμπόδιζαν τη σφυρηλάτηση της ενότητας και της βιωσιμότητας του κράτους μας…

Το μέλλον μας, το μέλλον της Κύπρου εξαρτάτο κυρίως από την πολιτική δεινότητα, την πολιτική επάρκεια και ωριμότητα των ηγετών μας. 

 

Φανήκανε δυστυχώς πολιτικά ανώριμοι και ανεπαρκείς. Εξαντλήσανε τα όποια αποθέματα ευφυΐας που διέθεταν στη βουλιμία, στη πονηριά και την ιδιοτέλεια.

Οι πιο επιτήδειοι δε από εμας δούλεψαν σαν νέοι κατακτητές μας. Βολεύτηκαν σε τέτοιο βαθμό, που κυριολεκτικά "απονεύρωσαν" το κυπριακό  κράτος. Ανήκοντας κυρίως στα διάφορα εξουσιαστικά και οικονομικά κυκλώματα, αλλά και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, έθεσαν πάνω απ’ όλα τα προνόμια που απέκτησαν σε βάρος των "άλλων" συμπατριωτών τους.

Την δωρεάν ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη, τους παχουλούς μισθούς και τις  συντάξεις τους, τις θεσμικά κατοχυρωμένες εύνοιες προς τους ίδιους και του οικείους τους, τη μονιμότητα τους, τη αλληλοστήριξη τους, τις αυξήσεις τους, τα ωράρια τους, τις κάθε λογής άδειες τους και τόσα άλλα προνόμια, τα οποία κατέληξαν να είναι η πρώτη τους προτεραιότητα.

Που να έμπαιναν σε περιπέτειες για σφυρηλάτηση της ενότητας όλων των Κυπρίων..

"Προτιμήθηκε" ο εσωτερικός διχασμός..

Την ίδια στιγμή τα συμφέροντα των Άγγλων, των Αμερικανών των πλείστων Ευρωπαίων αλλά και των Ισραηλινών ή και των Αράβων στη περιοχή μας, ακόμη εξυπηρετούνται με την στρατιωτική παρουσία των Άγγλων στο νησί. Ακόμη και των Ρώσων και Κινέζων. Κανένας δεν ευνοεί την απόλυτη κυριαρχία της Κύπρου από την Τουρκία.

Η Τουρκία μετά την εισβολή του 1974, την κατοχή και τα δημοψηφίσματα, έχει καταφέρει να αναβαθμίσει τον ρόλο της στο τόπο μας, η δε δική μας πλευρά, εκτός από το επίτευγμα της ένταξης μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, προσπαθεί ακόμη να καταλάβει πιο είναι το κυπριακό πρόβλημα!

Είναι απίστευτη η πολιτική ανωριμότητα και ανεπάρκεια που ακόμη μας μαστίζει. Είναι απίστευτα αυτά που ακούμε κυρίως σε προεκλογικές περιόδους. Από όλους δυστυχώς…

Μετά από τόσα χρόνια είναι δυνατό να παραμένουμε τόσο ξεκομμένοι από την ουσία του προβλήματος? Είναι δυνατό να πέφτουμε με τόσο ανώριμο κι αδέξιο πολιτικά τρόπο στη παγίδα του "διαίρει και βασίλευε" των Άγγλων?

Ενώ και ο πιο αδαής αναγνωρίζει ότι το πρόβλημα μας για να λυθεί θα πρέπει να πολιτευθούμε με τρόπο ώστε να μην έχουμε εναντίον μας τους Άγγλους, που έχουν τουλάχιστον την άνετη ευχέρεια να το συντηρούν σε εκκρεμότητα (μια εκκρεμότητα που κι αυτή, δεν θα μπορούσαμε να κρατήσουμε ούτε μέρα από μόνοι μας) εμείς πεισματικά επιμένουμε να πολιτευόμαστε τριτοκοσμικά εναντίον των Αγγλοαμερικανικών συμφερόντων και ας χαθεί η Κύπρος..

Επιμένουμε να πολιτευόμαστε σαν παιδιά  που το μόνο που τα απασχολεί, το μόνο που τα αρκεί, είναι το ποιος θα πει πρώτο και καλύτερα το όποιο ποιηματάκι του…

Ενώ με τις πολιτικές μας εξωθήσαμε ακόμη και μερίδα Τουρκοκυπρίων να μη μας εμπιστεύονται, αλλά και τους «έξωθεν» που εμπλέκονται με το πρόβλημα μας -ακόμη και την Ελλάδα-  ουσιαστικά να μας παρακάμπτουν ή και να μας αγνοούν, εμείς αρεσκόμαστε με το να δημιουργούμε μεταξύ μας την εντύπωση, ότι γνωρίζουμε τι επιδιώκουμε, γνωρίζουμε τι κάνουμε και πως θα το πετύχουμε.

Την Κύπρο την "χαντάκωσαν" κυρίως οι εθνικιστικές, οι κομμουνιστικές αλλά και οι ασυνάρτητες προσωπολατρικές, ημετεροκρατικές και άδικες οικονομικο-κοινωνικές πολιτικές που εφαρμόζονται τα περισσότερα από τα "ανεξάρτητα" της χρόνια. 

Με κοινό δε παρανομαστή τους, τον ανταγωνισμό των δυτικών συμφερόντων στη περιοχή μας, ικανοποιούνταν με τις κατά καιρούς ανούσιες εκμαιεύσεις δηλώσεων συμπαράστασης Ρώσων, Κινέζων, και των δήθεν αδέσμευτων χωρών (αν υπάρχουν ακόμη) οι οποίες κατά βάθος έβλαπταν την υπόθεση μας.

Είναι δυνατό οι Κύπριοι, το νησί των τριών ηπείρων, να μην εμπνέονται στο βαθμό που να συμπαρασύρουν όλους τους εμπλεκόμενους, ώστε να εργασθούν μαζί, για να καταστεί μια μορφή Ελβετίας της Μεσογείου; 

 

Θα ήταν ποτέ δυνατό, η Ελβετία, να ήταν αυτή που είναι σήμερα, αν οι Γερμανόφωνοι ή οι Γαλλόφωνοι ή και οι Ιταλόφωνοι κάτοικοι της, υποδαυλίζονταν με ανταγωνιστικά ή με εθνικιστικά ή ιδεολογικά ή και πρόσωπο-λατρευτικά φανατικά κριτήρια; 

Ή ακόμη και με κριτήρια τέτοια που να μην επιτύγχαναν την κοινωνικό-οικονομική συνοχή που απολαμβάνουν όλοι οι κάτοικοί της;           

Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που έγιναν παγκόσμιο παράδειγμα προς μίμηση..