Το κυριότερο επιχείρημα που πρόβαλλαν αυτοί που ήσαν εναντίον του σχεδίου Ανάν ήταν ότι, το σχέδιο ήταν διχοτομικό, ενώ το κυριότερο επιχείρημα αυτών που τάχθηκαν υπέρ του σχεδίου ήταν ότι αυτό απέτρεπε την διχοτόμηση.
Αυτό που τελικά επεκράτησε ήταν το "όχι" στο διχοτομικό σχέδιο Ανάν.Η απόφαση έγινε σεβαστή και το μόνο που όλοι ανέμεναν να διαπιστώσουν ήταν η ορθότητα της.Κατά συνέπεια αυτό που αντικειμενικά εξετάζεται, είναι αν αυτό που επεκράτησε απομάκρυνε ή έφερε πιο κοντά τον κίνδυνο της διχοτόμησης.
Τι θα συνέβαινε εάν ο λαός ψήφιζε "ναι" στο δημοψήφισμα δεν θα το μάθουμε ποτέ. Είναι ανευ αντικειμένου τέτοιο θέμα αφού υποθετικά ο καθένας φτιάχνει όποιο σενάριο του ταιριάζει και όπως του ταιριάζει...
Τα αποτελέσματα όμως που έχουμε σήμερα, από την αρνητική διαχείριση του σχεδίου Ανάν από την συγκυβέρνηση Παπαδόπουλου-Χριστόφια πριν κατά την διάρκεια και μετά τα δημοψηφίσματα είναι απτά, είναι συγκεκριμένα, βοούν, και δεν είναι καθόλου, μα καθόλου ευχάριστα.
Η Κύπρος ευρίσκεται πιο κοντά στη διχοτόμηση παρά ποτέ στο παρελθόν...Αυτό είναι που έχει σημασία, αυτό είναι που κρίνεται. Αυτό ενδιαφέρει. Αυτό ανησυχεί και προβληματίζει.
Δεν είναι δυστυχώς υποθετικό σενάριο η πραγματικότητα που θέλει τον κάθε ελληνοκύπριο να μην αισθάνεται ευχάριστα όταν διαπιστώνει ότι αυτό που ουσιαστικά καταψήφισε, δηλαδή τη διχοτόμηση, προβάλλει πιο απειλητικά παρά ποτέ στο παρελθόν...
Οι κ.κ Παπαδόπουλος και Χριστόφιας παρέλαβαν από την προηγούμενη κυβέρνηση, την Κύπρο ενταγμένη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς λύση, την επίσημη τουρκική πλευρά να απορρίπτει το σχέδιο Ανάν και να ευρίσκεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Βρήκαν τους τουρκοκύπριους στους δρόμους να διαδηλώνουν υπέρ της λύσης, βρήκαν τις πιο στενές και αξιόπιστες συμμαχίες που είχε ποτέ η Κύπρος, από όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα τον Ευρωπαϊκό και την Ελλάδα να εργάζεται ψυχή τε και σώματι για τα συμφέροντα της Κύπρου.
Ιδανικότερες συνθήκες για να πολιτευτούν και να προχωρήσουν τον τόπο ακόμη πιο μπροστά δεν θα μπορούσαν να παραλάβουν.
Αλλοίμονο όμως! Σε απίστευτα μικρό χρονικό διάστημα ο συνδυασμός της πολιτικής Παπαδόπουλου - Χριστόφια έφερε τα πάνω κάτω. Απάλλαξε τη Τουρκία από τις ευθύνες της ως κατοχικής στρατιωτικής δύναμης, τους τουρκοκύπριους από την αδημονία τους για λύση και παράλληλα έπληξε ανεπανόρθωτα το κύρος και την αξιοπιστία της Κυπριακής κυβέρνησης ανάμεσα στους συμμάχους της.
Περιόρισε την Ελλάδα σε παθητικό ρόλο και το χειρότερο; Επέδρασε καταλυτικά εναντίον της ελπίδας για επανένωση του τόπου. Οι ελληνοκύπριοι που βλέπουν σήμερα την διχοτόμηση ως την καλύτερη λύση αυξήθηκαν ανησυχητικά...
Η απαίτηση συνεπώς για εξηγήσεις, για ευθύνες, για απαντήσεις, για τες ανικανότητες, για ανεπάρκειες, από όσους ενέχονται στο κατρακύλισμα προς τη διχοτόμηση προβάλλει επιτακτικά.
Η αδυναμία της αντιπολίτευσης να αναδείξει τα τόσο αρνητικά για τον τόπο γεγονότα δυστυχώς αποθράσυνε, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας σε τέτοιο βαθμό που κατέστησε προμετωπίδα της προεκλογικής του καμπάνιας το "καθαρό" του "όχι".
Ενώ σε μια ώριμη δημοκρατία οι τόσο αποτυχημένοι και ζημιογόνοι χειρισμοί μιας συγκυβέρνησης για εθνικά θέματα θα της προκαλούσαν τριγμούς, στο τόπο μας φαίνεται ότι ο δονκιχωτισμός ακόμη ευδοκιμεί...
Ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει ότι, εάν επισημοποιούσαμε πρώτα την ένταξη μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μετά συζητούσαμε το σχέδιο Ανάν, χωρίς επιδιαιτησίες, χωρίς χρονοδιαγράμματα και με στόχο την συμφωνημένη σε επίπεδο ηγεσίας λύση πριν τη προσφυγή για επικύρωσή της από τον λαό με δημοψηφίσματα, η Κύπρος όχι μόνο δε θα βρισκόταν στη σημερινή δεινή θέση στην οποία ευρίσκεται, αλλά θα βρισκόταν πιο κοντά παρά ποτέ στο παρελθόν σε μια βιώσιμη και λειτουργική λύση;
Δυστυχώς όμως για την Κύπρο, τον μεν κον Παπαδόπουλο το μόνο που φαινόταν ότι τον απασχολούσε τότε, ήταν η συντομότερη δυνατόν εξουδετέρωσή του σχεδίου Ανάν. Αυτό που δεν φαινόταν ότι τον απασχολούσε ήταν το πώς, το πότε και οι συνέπειες της άτσαλης εξουδετέρωσης του.
Τον δε κον Χριστόφια, αν και η πολιτική που πρεσβεύει ο ίδιος αλλά και το κόμμα του, είναι δήθεν πιο ρεαλιστική και πιο συγγενική με την πολιτική του ΔΗ.ΣΥ. σε ότι αφορά το εθνικό μας πρόβλημα, για χάρη της εξουσίας και μόνο, ενθάρρυνε και συνέβαλε με την στήριξη που πρόσφερε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στη μεγιστοποίηση των αρνητικών για την Κύπρο συνεπειών της πολιτικής του ευσεβοποθισμού, που πρεσβεύει ο κος Παπαδόπουλος.
Ενώ:
Α) Το σχέδιο Ανάν ήταν ένα από τα διαβατήρια μας για να ενταχθούμε στην Ε.Ε. χωρίς λύση.
B) Ήταν ασφαλές αφού το ίδιο το σχέδιο προνοούσε δημοψηφίσματα για να υλοποιηθεί.
Γ) Προέβλεπε δύο δημοψηφίσματα και κατά συνέπεια ευχέρεια για επιδίωξη προσυμφωνημένης επί επιπέδου ηγεσίας λύσης πριν ζητηθεί η επικύρωσή του από τις δύο κοινότητες.
Δ) Το δημοψήφισμα θα μπορούσε ν' αποφευχθεί, για να μην είχαμε και το ανήκουστο, αλλά και θρασύδειλο, να ζητά μια πολιτική ηγεσία από τον λαό να αποφασίσει μέσω δημοψηφίσματος, για κάτι που η ίδια διαφωνούσε.
Ε) Το σχέδιο Ανάν απορρίπτετο από τη επίσημη τουρκική πλευρά δίνοντας μας την ευχέρεια να αποφύγουμε τα δημοψηφίσματα πριν την επισημοποίηση της ένταξής μας στην Ε.Ε. και χωρίς κανένα πολιτικό κόστος.
ΣΤ) Είχαμε την άνεση να συζητήσουμε το σχέδιο σ’ ένα ευνοϊκό για μας περιβάλλον όπου ήθελε την Κύπρο να έχει αξιόπιστες και αξιόλογες συμμαχίες αλλά και τους τ/κύπριους στους δρόμους να αδημονούν για λύση.
Ζ) Ως κράτος μέλος της Ε.Ε. πολλές από τις αρνητικές πρόνοιες του σχεδίου όπως για παράδειγμα τα περί διαλύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας πριν την ένταξη θα αναιρούνταν αυτόματα.
Η) Δεν είχαμε λόγο να επιδιώξουμε το φιάσκο της Νέας Υόρκης όπου τόσο άτσαλα αποδεχθήκαμε χρονοδιαγράμματα, επιδιαιτησία και δημοψηφίσματα 6 μέρες πριν την επισημοποίηση της ήδη ενταγμένης Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε.
Ενώ λοιπόν είχαμε την ευχέρεια να επισημοποιούσαμε την ένταξη μας στην Ε/Ε πριν τα δημοψηφίσματα, ενώ είχαμε το πλεονέκτημα, ενταγμένοι στην Ευρώπη, να διαπραγματευτούμε με θετικότητα το σχέδιο Ανάν με στόχο την προσυμφωνία επί επιπέδου ηγεσίας, επιλέξαμε την άτσαλη και πονηρή εξουδετέρωση του…
Κι αν η πολιτική ατσαλοσύνη και η πονηριά, εάν η έλλειψη διορατικότητας δεν ήταν τόσο εμφανή κατά την περίοδο των δημοψηφισμάτων, τα όσα ακολούθησαν δεν άφηναν περιθώρια αμφιβολίας.
Ταίριαζε με το «ηρωικό» προεδρικό «όχι» η πολιτική των οδοφραγμάτων, των καζίνων, των ευρωπαϊκών διαβατηρίων στους τουρκοκύπριους, της έμμεσης οικονομικής ενίσχυσης των στρατευμάτων κατοχής και των συγκαταθέσεων μας στην ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας;
Ταίριαζε με το «ηρωικό» προεδρικό «όχι» η πολιτική της οικονομικής ενίσχυσης των τουρκοκυπρίων από την Ε/Ε;
Το μόνο που ταίριαξε με το «ηρωικό» προεδρικό «όχι» στα δημοψηφίσματα ήταν η πολιτική της ενοχοποίησης της αντίθετης άποψης.
Ήταν η πολιτική της δαιμονοποίησης και της συγκάλυψης των πολιτικών ανεπαρκειών των συγκυβερνώντων αλλά και της πολιτικής γύμνιας των αντιπολιτευομένων και των μέσων ενημέρωσης.
Δικαιολογημένα διερωτάται κανείς με ελάχιστη πολιτική κρίση πως θα μπορούσε να εμπιστευτεί πολιτικούς ηγέτες που πολιτεύονται το μείζον εθνικό μας πρόβλημα τόσο πρόχειρα, τόσο άτσαλα, τόσο αλλοπρόσαλλα, τόσο ανώριμα;
Το τίμημα για την Κύπρο είναι τόσο μεγάλο και οι ζημιές τόσο ανεπανόρθωτες που εκ των υστέρων φαίνεται καθαρά ότι δεύτερες, ωριμότερες, ψυχραιμότερες και οξυδερκέστερες σκέψεις έπρεπε να είχαν γίνει...
Αυτό που τελικά επεκράτησε ήταν το "όχι" στο διχοτομικό σχέδιο Ανάν.Η απόφαση έγινε σεβαστή και το μόνο που όλοι ανέμεναν να διαπιστώσουν ήταν η ορθότητα της.Κατά συνέπεια αυτό που αντικειμενικά εξετάζεται, είναι αν αυτό που επεκράτησε απομάκρυνε ή έφερε πιο κοντά τον κίνδυνο της διχοτόμησης.
Τι θα συνέβαινε εάν ο λαός ψήφιζε "ναι" στο δημοψήφισμα δεν θα το μάθουμε ποτέ. Είναι ανευ αντικειμένου τέτοιο θέμα αφού υποθετικά ο καθένας φτιάχνει όποιο σενάριο του ταιριάζει και όπως του ταιριάζει...
Τα αποτελέσματα όμως που έχουμε σήμερα, από την αρνητική διαχείριση του σχεδίου Ανάν από την συγκυβέρνηση Παπαδόπουλου-Χριστόφια πριν κατά την διάρκεια και μετά τα δημοψηφίσματα είναι απτά, είναι συγκεκριμένα, βοούν, και δεν είναι καθόλου, μα καθόλου ευχάριστα.
Η Κύπρος ευρίσκεται πιο κοντά στη διχοτόμηση παρά ποτέ στο παρελθόν...Αυτό είναι που έχει σημασία, αυτό είναι που κρίνεται. Αυτό ενδιαφέρει. Αυτό ανησυχεί και προβληματίζει.
Δεν είναι δυστυχώς υποθετικό σενάριο η πραγματικότητα που θέλει τον κάθε ελληνοκύπριο να μην αισθάνεται ευχάριστα όταν διαπιστώνει ότι αυτό που ουσιαστικά καταψήφισε, δηλαδή τη διχοτόμηση, προβάλλει πιο απειλητικά παρά ποτέ στο παρελθόν...
Οι κ.κ Παπαδόπουλος και Χριστόφιας παρέλαβαν από την προηγούμενη κυβέρνηση, την Κύπρο ενταγμένη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς λύση, την επίσημη τουρκική πλευρά να απορρίπτει το σχέδιο Ανάν και να ευρίσκεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Βρήκαν τους τουρκοκύπριους στους δρόμους να διαδηλώνουν υπέρ της λύσης, βρήκαν τις πιο στενές και αξιόπιστες συμμαχίες που είχε ποτέ η Κύπρος, από όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα τον Ευρωπαϊκό και την Ελλάδα να εργάζεται ψυχή τε και σώματι για τα συμφέροντα της Κύπρου.
Ιδανικότερες συνθήκες για να πολιτευτούν και να προχωρήσουν τον τόπο ακόμη πιο μπροστά δεν θα μπορούσαν να παραλάβουν.
Αλλοίμονο όμως! Σε απίστευτα μικρό χρονικό διάστημα ο συνδυασμός της πολιτικής Παπαδόπουλου - Χριστόφια έφερε τα πάνω κάτω. Απάλλαξε τη Τουρκία από τις ευθύνες της ως κατοχικής στρατιωτικής δύναμης, τους τουρκοκύπριους από την αδημονία τους για λύση και παράλληλα έπληξε ανεπανόρθωτα το κύρος και την αξιοπιστία της Κυπριακής κυβέρνησης ανάμεσα στους συμμάχους της.
Περιόρισε την Ελλάδα σε παθητικό ρόλο και το χειρότερο; Επέδρασε καταλυτικά εναντίον της ελπίδας για επανένωση του τόπου. Οι ελληνοκύπριοι που βλέπουν σήμερα την διχοτόμηση ως την καλύτερη λύση αυξήθηκαν ανησυχητικά...
Η απαίτηση συνεπώς για εξηγήσεις, για ευθύνες, για απαντήσεις, για τες ανικανότητες, για ανεπάρκειες, από όσους ενέχονται στο κατρακύλισμα προς τη διχοτόμηση προβάλλει επιτακτικά.
Η αδυναμία της αντιπολίτευσης να αναδείξει τα τόσο αρνητικά για τον τόπο γεγονότα δυστυχώς αποθράσυνε, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας σε τέτοιο βαθμό που κατέστησε προμετωπίδα της προεκλογικής του καμπάνιας το "καθαρό" του "όχι".
Ενώ σε μια ώριμη δημοκρατία οι τόσο αποτυχημένοι και ζημιογόνοι χειρισμοί μιας συγκυβέρνησης για εθνικά θέματα θα της προκαλούσαν τριγμούς, στο τόπο μας φαίνεται ότι ο δονκιχωτισμός ακόμη ευδοκιμεί...
Ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει ότι, εάν επισημοποιούσαμε πρώτα την ένταξη μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μετά συζητούσαμε το σχέδιο Ανάν, χωρίς επιδιαιτησίες, χωρίς χρονοδιαγράμματα και με στόχο την συμφωνημένη σε επίπεδο ηγεσίας λύση πριν τη προσφυγή για επικύρωσή της από τον λαό με δημοψηφίσματα, η Κύπρος όχι μόνο δε θα βρισκόταν στη σημερινή δεινή θέση στην οποία ευρίσκεται, αλλά θα βρισκόταν πιο κοντά παρά ποτέ στο παρελθόν σε μια βιώσιμη και λειτουργική λύση;
Δυστυχώς όμως για την Κύπρο, τον μεν κον Παπαδόπουλο το μόνο που φαινόταν ότι τον απασχολούσε τότε, ήταν η συντομότερη δυνατόν εξουδετέρωσή του σχεδίου Ανάν. Αυτό που δεν φαινόταν ότι τον απασχολούσε ήταν το πώς, το πότε και οι συνέπειες της άτσαλης εξουδετέρωσης του.
Τον δε κον Χριστόφια, αν και η πολιτική που πρεσβεύει ο ίδιος αλλά και το κόμμα του, είναι δήθεν πιο ρεαλιστική και πιο συγγενική με την πολιτική του ΔΗ.ΣΥ. σε ότι αφορά το εθνικό μας πρόβλημα, για χάρη της εξουσίας και μόνο, ενθάρρυνε και συνέβαλε με την στήριξη που πρόσφερε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στη μεγιστοποίηση των αρνητικών για την Κύπρο συνεπειών της πολιτικής του ευσεβοποθισμού, που πρεσβεύει ο κος Παπαδόπουλος.
Ενώ:
Α) Το σχέδιο Ανάν ήταν ένα από τα διαβατήρια μας για να ενταχθούμε στην Ε.Ε. χωρίς λύση.
B) Ήταν ασφαλές αφού το ίδιο το σχέδιο προνοούσε δημοψηφίσματα για να υλοποιηθεί.
Γ) Προέβλεπε δύο δημοψηφίσματα και κατά συνέπεια ευχέρεια για επιδίωξη προσυμφωνημένης επί επιπέδου ηγεσίας λύσης πριν ζητηθεί η επικύρωσή του από τις δύο κοινότητες.
Δ) Το δημοψήφισμα θα μπορούσε ν' αποφευχθεί, για να μην είχαμε και το ανήκουστο, αλλά και θρασύδειλο, να ζητά μια πολιτική ηγεσία από τον λαό να αποφασίσει μέσω δημοψηφίσματος, για κάτι που η ίδια διαφωνούσε.
Ε) Το σχέδιο Ανάν απορρίπτετο από τη επίσημη τουρκική πλευρά δίνοντας μας την ευχέρεια να αποφύγουμε τα δημοψηφίσματα πριν την επισημοποίηση της ένταξής μας στην Ε.Ε. και χωρίς κανένα πολιτικό κόστος.
ΣΤ) Είχαμε την άνεση να συζητήσουμε το σχέδιο σ’ ένα ευνοϊκό για μας περιβάλλον όπου ήθελε την Κύπρο να έχει αξιόπιστες και αξιόλογες συμμαχίες αλλά και τους τ/κύπριους στους δρόμους να αδημονούν για λύση.
Ζ) Ως κράτος μέλος της Ε.Ε. πολλές από τις αρνητικές πρόνοιες του σχεδίου όπως για παράδειγμα τα περί διαλύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας πριν την ένταξη θα αναιρούνταν αυτόματα.
Η) Δεν είχαμε λόγο να επιδιώξουμε το φιάσκο της Νέας Υόρκης όπου τόσο άτσαλα αποδεχθήκαμε χρονοδιαγράμματα, επιδιαιτησία και δημοψηφίσματα 6 μέρες πριν την επισημοποίηση της ήδη ενταγμένης Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε.
Ενώ λοιπόν είχαμε την ευχέρεια να επισημοποιούσαμε την ένταξη μας στην Ε/Ε πριν τα δημοψηφίσματα, ενώ είχαμε το πλεονέκτημα, ενταγμένοι στην Ευρώπη, να διαπραγματευτούμε με θετικότητα το σχέδιο Ανάν με στόχο την προσυμφωνία επί επιπέδου ηγεσίας, επιλέξαμε την άτσαλη και πονηρή εξουδετέρωση του…
Κι αν η πολιτική ατσαλοσύνη και η πονηριά, εάν η έλλειψη διορατικότητας δεν ήταν τόσο εμφανή κατά την περίοδο των δημοψηφισμάτων, τα όσα ακολούθησαν δεν άφηναν περιθώρια αμφιβολίας.
Ταίριαζε με το «ηρωικό» προεδρικό «όχι» η πολιτική των οδοφραγμάτων, των καζίνων, των ευρωπαϊκών διαβατηρίων στους τουρκοκύπριους, της έμμεσης οικονομικής ενίσχυσης των στρατευμάτων κατοχής και των συγκαταθέσεων μας στην ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας;
Ταίριαζε με το «ηρωικό» προεδρικό «όχι» η πολιτική της οικονομικής ενίσχυσης των τουρκοκυπρίων από την Ε/Ε;
Το μόνο που ταίριαξε με το «ηρωικό» προεδρικό «όχι» στα δημοψηφίσματα ήταν η πολιτική της ενοχοποίησης της αντίθετης άποψης.
Ήταν η πολιτική της δαιμονοποίησης και της συγκάλυψης των πολιτικών ανεπαρκειών των συγκυβερνώντων αλλά και της πολιτικής γύμνιας των αντιπολιτευομένων και των μέσων ενημέρωσης.
Δικαιολογημένα διερωτάται κανείς με ελάχιστη πολιτική κρίση πως θα μπορούσε να εμπιστευτεί πολιτικούς ηγέτες που πολιτεύονται το μείζον εθνικό μας πρόβλημα τόσο πρόχειρα, τόσο άτσαλα, τόσο αλλοπρόσαλλα, τόσο ανώριμα;
Το τίμημα για την Κύπρο είναι τόσο μεγάλο και οι ζημιές τόσο ανεπανόρθωτες που εκ των υστέρων φαίνεται καθαρά ότι δεύτερες, ωριμότερες, ψυχραιμότερες και οξυδερκέστερες σκέψεις έπρεπε να είχαν γίνει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου