Από τη μια η απόφαση του ΔΗ.ΣΥ. να αντιπολιτευτεί τον πρόεδρο της Δημοκρατίας με αμυντική τακτική έναντι στου σχεδίου Ανάν και, από την άλλη η απόφαση του ΑΚΕΛ να συγκυβερνήσει με τον κον Παπαδόπουλο, για λόγους εξουσιαστικούς και μόνο, για τεσσεράμισι χρόνια, ενίσχυσαν το προεδρικό στρατόπεδο.
Η αντιπολιτευτική τακτική που ακολούθησε ο ΔΗ.ΣΥ. θα είχε νόημα μόνο στη περίπτωση που ο Πρόεδρος έδειχνε ότι είχε αντιληφθεί εκ των υστέρων τα απανωτά τραγικά λάθη του έναντι του σχεδίου των Η.Ε. Από τη στιγμή όμως που ο κος Παπαδόπουλος αισθάνεται δικαιωμένος… με το δίκιο του αφήνει να νοηθεί ότι όσο άσχημα κι αν έχουν τα πράγματα σήμερα, θα μπορούσαν να ήταν χειρότερα αν περνούσε το σχέδιο Ανάν.
Με την υπόθεση αυτή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας φτιάχνει ανενόχλητα και αυθαίρετα, σενάρια που τα κόβει και τα ράβει στα μέτρα του. Και όπως είναι φυσικό προσφεύγει στο σχέδιο Ανάν για να απαντά στις επικρίσεις για τα αποτελέσματα των χειρισμών του, μια και για τους χειρισμούς του πριν και κατά την διάρκεια των δημοψηφισμάτων, έχει πάρει άφεση αμαρτιών από την αντιπολίτευση.
Κατά συνέπεια όταν οι του ΔΗ.ΣΥ. καλούσαν τον Πρόεδρο να διαχειριστεί καλύτερα το «όχι» του κυπριακού λαού, αυτό που θα μπορούσε να συμπεράνει ένας ανεπηρέαστος, ήταν ότι αυτό το έκαναν από την δική τους αδυναμία να διαχειριστούν το «ναι» τους.
Οι επερχόμενες προεδρικές εκλογές θα κριθούν από την ικανότητα των ανθυποψηφίων του κου Παπαδόπουλου να πείσουν ότι οι χειρισμοί του σχεδίου Ανάν από τον κον Παπαδόπουλο πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το δημοψήφισμα, ήταν τόσο αρνητικοί και βλαπτικοί για το μέλλον της Κύπρου που μόνο προοπτική λύσης δεν δημιουργούσαν.
Οι ελάχιστες πιθανότητες που απομένουν για επανένωση του τόπου περνούν μέσα από την αλλαγή της πολιτικής του ευσεβοποθισμού με την πολιτική του ρεαλισμού. Τα «ναι» και τα «όχι» στα δημοψηφίσματα έβλαψαν την κυπριακή υπόθεση. Και αυτό διότι ο κος Παπαδόπουλος τα τοποθέτησε με αδεξιότητα, ανυπομονησία και ατσαλοσύνη, σαν άμαξα μπροστά από το άλογο εμποδίζοντας το να προχωρήσει προς την επανένωση της Κύπρου.
"Καταχράστηκε" μια από τις καλύτερες πρόνοιες του σχεδίου - που ήταν τα δημοψηφίσματα - που αντί να τα αξιοποιήσει για να επιδιώξει προσυμφωνημένη σε επίπεδο ηγεσίας λύση τα "χαράμισε" για να το εξουδετερώσει…
Τώρα βρισκόμαστε στο στάδιο που βρήκαμε ένα νεογέννητο αλογάκι, το ονομάσαμε 8η Ιουλίου και προσπαθούμε πρώτα να το μεγαλώσουμε μέχρι που να μοιάσει – δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει το ίδιο – με το άλογο Ανάν, για να μπορεί να προχωρήσει.
Μέχρι τότε, εάν επανεκλεγεί ο κος Παπαδόπουλος, η δουλειά που θα γίνεται θα είναι η συνηθισμένη που μάθαμε να κάνουμε καλύτερα στον τόπο μας. Θα είναι η συνέχιση της καλλιέργειας των ψευδαισθήσεων μας, μια από τις οποίες θα είναι ότι το κυπριακό πρόβλημα θα το λύσουμε μόνοι μας, χωρίς τους Τούρκους…
Η αντιπολιτευτική τακτική που ακολούθησε ο ΔΗ.ΣΥ. θα είχε νόημα μόνο στη περίπτωση που ο Πρόεδρος έδειχνε ότι είχε αντιληφθεί εκ των υστέρων τα απανωτά τραγικά λάθη του έναντι του σχεδίου των Η.Ε. Από τη στιγμή όμως που ο κος Παπαδόπουλος αισθάνεται δικαιωμένος… με το δίκιο του αφήνει να νοηθεί ότι όσο άσχημα κι αν έχουν τα πράγματα σήμερα, θα μπορούσαν να ήταν χειρότερα αν περνούσε το σχέδιο Ανάν.
Με την υπόθεση αυτή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας φτιάχνει ανενόχλητα και αυθαίρετα, σενάρια που τα κόβει και τα ράβει στα μέτρα του. Και όπως είναι φυσικό προσφεύγει στο σχέδιο Ανάν για να απαντά στις επικρίσεις για τα αποτελέσματα των χειρισμών του, μια και για τους χειρισμούς του πριν και κατά την διάρκεια των δημοψηφισμάτων, έχει πάρει άφεση αμαρτιών από την αντιπολίτευση.
Κατά συνέπεια όταν οι του ΔΗ.ΣΥ. καλούσαν τον Πρόεδρο να διαχειριστεί καλύτερα το «όχι» του κυπριακού λαού, αυτό που θα μπορούσε να συμπεράνει ένας ανεπηρέαστος, ήταν ότι αυτό το έκαναν από την δική τους αδυναμία να διαχειριστούν το «ναι» τους.
Οι επερχόμενες προεδρικές εκλογές θα κριθούν από την ικανότητα των ανθυποψηφίων του κου Παπαδόπουλου να πείσουν ότι οι χειρισμοί του σχεδίου Ανάν από τον κον Παπαδόπουλο πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το δημοψήφισμα, ήταν τόσο αρνητικοί και βλαπτικοί για το μέλλον της Κύπρου που μόνο προοπτική λύσης δεν δημιουργούσαν.
Οι ελάχιστες πιθανότητες που απομένουν για επανένωση του τόπου περνούν μέσα από την αλλαγή της πολιτικής του ευσεβοποθισμού με την πολιτική του ρεαλισμού. Τα «ναι» και τα «όχι» στα δημοψηφίσματα έβλαψαν την κυπριακή υπόθεση. Και αυτό διότι ο κος Παπαδόπουλος τα τοποθέτησε με αδεξιότητα, ανυπομονησία και ατσαλοσύνη, σαν άμαξα μπροστά από το άλογο εμποδίζοντας το να προχωρήσει προς την επανένωση της Κύπρου.
"Καταχράστηκε" μια από τις καλύτερες πρόνοιες του σχεδίου - που ήταν τα δημοψηφίσματα - που αντί να τα αξιοποιήσει για να επιδιώξει προσυμφωνημένη σε επίπεδο ηγεσίας λύση τα "χαράμισε" για να το εξουδετερώσει…
Τώρα βρισκόμαστε στο στάδιο που βρήκαμε ένα νεογέννητο αλογάκι, το ονομάσαμε 8η Ιουλίου και προσπαθούμε πρώτα να το μεγαλώσουμε μέχρι που να μοιάσει – δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει το ίδιο – με το άλογο Ανάν, για να μπορεί να προχωρήσει.
Μέχρι τότε, εάν επανεκλεγεί ο κος Παπαδόπουλος, η δουλειά που θα γίνεται θα είναι η συνηθισμένη που μάθαμε να κάνουμε καλύτερα στον τόπο μας. Θα είναι η συνέχιση της καλλιέργειας των ψευδαισθήσεων μας, μια από τις οποίες θα είναι ότι το κυπριακό πρόβλημα θα το λύσουμε μόνοι μας, χωρίς τους Τούρκους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου