ΟΥΔΕΝ ΚΑΚΟΝ ΑΜΙΓΕΣ ΚΑΛΟΥ

Είναι σχετικά παράδοξη, αλλά κι ευχάριστη η διαπίστωση, που θέλει τη καλή και θετική πλευρά της ανθρώπινης μας φύσης, να είναι αυτή που εξελικτικά επιβάλλεται.

Αυτό μάλλον θα οφείλεται στο γεγονός ότι, η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων, φαίνεται να "μετρά" πολύ περισσότερο, από τους επιτήδειους εκείνους που ..πασχίζουν να τους γράψει η ιστορία..

Εκείνους τους σχετικά λίγους που, αν και  τα καταφέρνουν πράγματι να τους γράψει τελικά η ιστορία, καταλήγουν στο να γίνονται τα  κλασσικότερα  παραδείγματα προς αποφυγή ..

Παράλληλα, το γεγονός ότι η φύση θέλει το "μοιραίο" ή το "πεπρωμένο",  δηλαδή θέλει τον "θάνατο",  όχι μόνο να μην μπορεί ν' αποφευχθεί από κανένα, αλλά αντίθετα, τον θέλει να προκύπτει τόσο σύντομα σε σχέση με την εξελικτική διαδικασία, τον κάνει ν' αποκτά ιδιαίτερη σημασία και αξία για το πως εξελίσσονται τα πράγματα στη συνειδητοποιημένη μας ύπαρξη..

Αφού ο θάνατος είναι "το ότι πιο σίγουρο ή και δεδομένο"  που συνειδητοποιούμε αργά ή γρήγορα στη σύντομη άλλα και μάταιη(?) επίγεια ζωή μας..

Γι' αυτό λοιπόν, με σύμμαχο τον χρόνο, οι αρνητικές, οι λαίμαργες, οι ακραίες και ασυνείδητες ψευδαισθήσεις των κομπλεξικών εξουσιαστικών κύκλων και κυκλωμάτων, έχουν πράγματι μια σχετικά σύντομη ημερομηνία λήξης..

Επιπλέον, το γεγονός ότι στο "τέλος", ο καθένας μας, είναι φαίνεται και "ταγμένος" να εξυπηρετεί (έμμεσα τες περισσότερες φορές) και κάποιο καλό σκοπό, έτσι ώστε να ταιριάζει με τη θετική πλευρά  της "πανανθρώπινης και διαχρονικής" εκείνης ενέργειας από την οποία προερχόμαστε,  δεν μπορεί να υποτιμηθεί..

Με άλλα λόγια, ακόμη και τα παραδείγματα προς αποφυγή αποκτούν τες περισσότερες φορές, ίσως πιο μεγάλη αξία από τα παραδείγματα προς μίμηση..

..Έτσι λοιπόν φαίνεται, ότι ο τελικός σκοπός, δεν είναι άλλος από το να δοθεί από τον καθένας μας - με τον "δικό του" μοναδικό τρόπο - το νόημα και περιεχόμενο στη συνειδητοποιημένη ΥΠΑΡΞΗ, που του αναλογεί..

..Ας το συνειδητοποιήσουμε λοιπόν κι ας εκπληρώνουμε το σκοπό μας με τον ανάλογο σεβασμό προς τον "ΆΓΝΩΣΤΟ ΛΟΓΟ"..

Αφού η ΨΥΧΉ μας στο ΤΕΛΟΣ, φαίνεται να γίνεται ΈΝΑ με την ΑΡΧΉ εκείνη που, τα κύρια χαρακτηριστικά της δεν θα μπορούσαν παρά, να λειτουργούν με τρόπο ώστε, το καλό, το θετικό, το αισιόδοξο, να επικρατεί..