Το εφικτό, το ευκταίο και η συνοχή

Μέσω του διαδικτύου η αυτεξούσια ή η συμμετοχική δημοκρατία ή και της δημοκρατίας του διαδικτύου, το εφικτό μπορεί να πλησιάσει όσο ποτέ στο παρελθόν το ευκταίο, αφού η θετική ή η αρνητική άποψη για τον κάθε νόμο που ψηφίζει η βουλή  θα μπορούσε να εκφρασθεί με αμεσότητα από όσους πολίτες θα το επιθυμούσαν.

Το γεγονός μάλιστα ότι η τεχνολογία, μας επιτρέπει να λειτουργούμε πολύ περισσότερο με ποσοστώσεις  (XL)  και ν' αποφεύγουμε τες φλυαρίες (WORD) είναι ένα καλό παράδειγμα για το πως θα μπορούσε να αξιοποιηθεί. 

Με τες ποσοστιαίες αναλογίες προσεγγίζεται όσο είναι ανθρωπίνως δυνατό με αμεσότητα κι αυτό ακόμη το «άριστο μέτρον». Αφού όλοι και όλα μπορούν να συσχετίζονται και κατ' επέκταση να εναρμονίζονται. 

Να συσχετίζονται και να εναρμονίζονται κυρίως με το ΑΕΠ της χώρας.

Η προσπάθεια δε για αύξηση του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, θα εξελισσόταν ως ένας ευγενής κοινός στόχος όλης της κοινωνίας, εάν και εφ΄ όσον βέβαια η δίκαιη ποσοστιαία κατανομή του θα βελτίωνε με μέτρον τη ποιότητα ζωής όλων και όχι μόνο των επιτήδειων και προνομιούχων.

..Αν για παράδειγμα το κρατικό μισθολόγιο αποφασιζόταν με κάποιες αξιόπιστες μελέτες να ήταν ένα  ποσοστό  επί του ΑΕΠ, το ποσοστό δε αυτό να ήταν και, όταν θα αυξανόταν αλλά και όταν θα μειωνόταν το ΑΕΠ της χώρας..

..Αν το ίδιο συνέβαινε και με όλα τα κονδύλια που προβλέπονται στους προϋπολογισμούς. Είτε αφορούσαν την υγεία, την παιδεία, τες συντάξεις, την άμυνα,  κλπ.

..Αν επίσης το κατά κεφαλή εισόδημα,  ήταν και αυτό ένα καλό κριτήριο για το μέγιστο και το ελάχιστο ποσό που θα μπορούσαν να επωφελούνταν οι εργαζόμενοι..

..Τότε, με αυτό το τρόπο, δεν θα ενθαρρυνόταν η παραγωγή  πλούτου, αφού θα  κατανεμόταν  δίκαια και ωφέλιμα προς  όλους ;

Έτσι, η κοινωνική συνοχή, δεν θα έπαυε επιτέλους, να ήταν ουτοπία, ή τουλάχιστο δεν θα έπαυε να ήταν το πιο κλασσικό "πυροτέχνημα" της κάθε προεκλογικής περιόδου ?