Η ουσιαστική διαφορά της «Δημοκρατίας του Διαδικτύου» που ήδη έχουμε σ΄ ένα βαθμό στις μέρες μας, απ' όλες τις προηγούμενες δημοκρατίες - όπως ήταν η δημοκρατία του μπαλκονιού, του τύπου, του ραδιοφώνου, της τηλεόρασης - είναι ότι, ο πολίτης δεν είναι πια ένας παθητικός δέκτης πολιτικών προ-αποφάσεων αλλά μπορεί να καταστεί και ένας ενεργητικός πομπός και κατ’ επέκταση διαμορφωτής πολιτικών.
Χάνει μόνο ένα «πλεονέκτημα» που είχε στις δημοκρατίες της προ του διαδικτύου εποχής.
Δεν δικαιολογείται πια τόσο εύκολα για τα κακώς έχοντα…
Ξαφνικά το άτομο θα φταίει…
Θα φταίει, για παράδειγμα, αν δεν απορρίπτει εκ προοιμίου πολιτικές (και γιατί όχι και νόμους) που προωθούνται μέσω των παραδοσιακών και ήδη ξεπερασμένων μεθόδων.
Θα φταίει αν συνεχίσει να αποδέχεται να μετατρέπεται η ψήφος του, στα διάφορα κόμματα, σε λευκή επιταγή στα χέρια των δήθεν εκπροσώπων του.
Θα φταίει, αν δεν απαιτεί να έχει πλήρη ενημέρωση, να εκφράζει την άποψη του και να έχει στο τέλος της ημέρας τον τελευταίο λόγο για την όποια πολιτική προωθείται για να ψηφισθεί ως νόμος.
Η δημοκρατία του διαδικτύου θα μπορεί επιτέλους να κάνει πραγματικότητα την αυτεξούσια δημοκρατία έτσι ώστε να αποκτήσουν οι πολίτες τη δυνατότητα να μπορούν να έχουν ουσιαστική παρέμβαση στις εξουσιαστικές διαδικασίες.
Είναι αυτή που μπορεί να επιβάλει τη πολυπόθητη κοινωνική συνοχή.
Είναι αυτή που έχει τη δυνατότητα να συνδυάσει τον καπιταλισμό, το σοσιαλισμο και τον κομμουνισμό με τρόπο ώστε να παράγεται ο απαραίτητος πλούτος από τη μια και από την άλλη, να γίνεται η καλύτερη δυνατή διαχείριση του ούτως ώστε ο άνθρωπος να αισθάνεται πραγματικά ελευθερος.
Η δημοκρατία του διαδικτύου μπορεί και έχει την πραγματική ευχέρεια να συνθέτει μακριά από σκοπιμότητες και να αποφεύγει τη κάθε μορφή συναλλαγής μεταξύ των πολιτικών.
Πάνω όμως απ' όλα έχει την ευχέρεια να μην λειτουργεί μονολιθικά αλλά ουσιαστικά συλλογικά και σύνθετα.
Να λειτουργεί δηλαδή ταυτόχρονα ενστικτώδικα, συναισθηματικά αλλά και πνευματικά…
Με μια λέξη, ανθρώπινα..
Χάνει μόνο ένα «πλεονέκτημα» που είχε στις δημοκρατίες της προ του διαδικτύου εποχής.
Δεν δικαιολογείται πια τόσο εύκολα για τα κακώς έχοντα…
Ξαφνικά το άτομο θα φταίει…
Θα φταίει, για παράδειγμα, αν δεν απορρίπτει εκ προοιμίου πολιτικές (και γιατί όχι και νόμους) που προωθούνται μέσω των παραδοσιακών και ήδη ξεπερασμένων μεθόδων.
Θα φταίει αν συνεχίσει να αποδέχεται να μετατρέπεται η ψήφος του, στα διάφορα κόμματα, σε λευκή επιταγή στα χέρια των δήθεν εκπροσώπων του.
Θα φταίει, αν δεν απαιτεί να έχει πλήρη ενημέρωση, να εκφράζει την άποψη του και να έχει στο τέλος της ημέρας τον τελευταίο λόγο για την όποια πολιτική προωθείται για να ψηφισθεί ως νόμος.
Η δημοκρατία του διαδικτύου θα μπορεί επιτέλους να κάνει πραγματικότητα την αυτεξούσια δημοκρατία έτσι ώστε να αποκτήσουν οι πολίτες τη δυνατότητα να μπορούν να έχουν ουσιαστική παρέμβαση στις εξουσιαστικές διαδικασίες.
Είναι αυτή που μπορεί να επιβάλει τη πολυπόθητη κοινωνική συνοχή.
Είναι αυτή που έχει τη δυνατότητα να συνδυάσει τον καπιταλισμό, το σοσιαλισμο και τον κομμουνισμό με τρόπο ώστε να παράγεται ο απαραίτητος πλούτος από τη μια και από την άλλη, να γίνεται η καλύτερη δυνατή διαχείριση του ούτως ώστε ο άνθρωπος να αισθάνεται πραγματικά ελευθερος.
Η δημοκρατία του διαδικτύου μπορεί και έχει την πραγματική ευχέρεια να συνθέτει μακριά από σκοπιμότητες και να αποφεύγει τη κάθε μορφή συναλλαγής μεταξύ των πολιτικών.
Πάνω όμως απ' όλα έχει την ευχέρεια να μην λειτουργεί μονολιθικά αλλά ουσιαστικά συλλογικά και σύνθετα.
Να λειτουργεί δηλαδή ταυτόχρονα ενστικτώδικα, συναισθηματικά αλλά και πνευματικά…
Με μια λέξη, ανθρώπινα..
