Σώπα, μη μιλάς...(του Αζίζ Νεσίν, Τούρκος Λογοτέχνης)

Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή,

κόψ' τη φωνή σου σώπασε επιτέλους

κι αν ο λόγος είναι αργυρός

η σιωπή είναι χρυσός.

Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί

έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου λέγανε:"σώπασε".

Στο σχολείο μού κρύψανε την αλήθεια τη μισή, μου λέγανε :

"εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!"

Με φίλησε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:

"κοίτα μην πεις τίποτα, σσσσ....σώπα!

"Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.

Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσι μου χρόνια.

Ο λόγος του μεγάλου η σιωπή του μικρού.

Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,

"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,

"θα βρεις το μπελά σου, σώπα".

Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι

"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού, κάνε πως δεν καταλαβαίνεις ,σώπα"

Παντρεύτηκα , έκανα παιδιά ,η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατικήκαι ήξερε να σωπαίνει.Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε "Σώπα".

Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :

"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα.

Σώπα"Μπορεί να μην είχαμε γνωριμίες ζηλευτές με τους γείτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.

Σώπα ο ενας, σώπα ο άλλος σώπα η επάνω, σώπα η κάτω, σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.

Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.

Κατάπιαμε τη γλώσσα μας.

Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".

Μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!

Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,τα πάντα κι όλα πολύ εύκολα ,μόνο με το Σώπα.Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα".

Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσα σου και κάν' την να σωπάσει.

Κόψ' την σύρριζα.Πέτα την στα σκυλιά.

Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά. Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.

Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις από το βραχνά να μιλάς ,χωρίς να μιλάς να λες "έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς"

Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.

Kαι δεν θα μιλάς , θα γίνεις φαφλατάς ,θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .

Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ' την αμέσως. Δεν έχεις περιθώρια.

Γίνε μουγκός.Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμήσεις.

Κόψε τη γλώσσα σου. 

Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου, γιατί νομίζω πως θα'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζωκαι κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο, με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει:

ΜΙΛΑ..!

Αζίζ Νεσίν

- ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η ρεαλιστική πολιτική απαιτεί να πολιτευθούμε με βάση τις στρατιωτικές ισορροπίες δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή μας. Η Κύπρος, ρεαλιστικά, δεν είχε την πολυτέλεια να πολιτευτεί ούτε για την Ένωση, ούτε με τους αδέσμευτους, ούτε φιλοσοβιετικά, αλλά’ ούτε και τοπικιστικά εθνικιστικά με στίγματα εθνοκάθαρσης. 

 Η Κύπρος είχε την τύχη, να επιλεγεί για να ευνοεί τα αγγλοαμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή. Και ήταν τύχη με την έννοια ότι, αν δεν ήταν τα αγγλοαμερικανικά συμφέροντα η Κύπρος δεν θα ήταν σήμερα ανεξάρτητη χώρα μέλος των Η.Ε., ούτε και μέλος της Ε.Ε. αλλά, θα ήταν μια μικρή επαρχία της Τουρκίας στην οποία ίσως να κατοικούσε και μια αμελητέα μειοψηφία Ε/κύπριων.  

Εάν η Κύπρος πολιτευόταν ρεαλιστικά και για τα δικά της συμφέροντα και μόνο, θα ήταν σήμερα ενωμένη με Ευρωπαίους Κύπρο -Έλληνες και Κύπρο -Τούρκους κατοίκους, θα ήταν απαλλαγμένη από στρατεύματα κατοχής και εποίκους, θα είχε αποτελεσματικότερους ελέγχους σε ότι αφορά τους οικονομικούς μετανάστες από τις γύρω χώρες και σταδιακά, θα διαδραμάτιζε καταλυτικό ρόλο στις διαφορές Ελλάδας-Τουρκίας… 

 Σίγουρα δε, δεν θα εξωθούσε τους Αγγλοαμερικανούς να συντηρούν την εκκρεμότητα ως την δεύτερη γι’ αυτούς καλύτερη επιλογή, μια επιλογή που ευνοεί περισσότερο την Τουρκία από την δική μας πλευρά. Με μαθηματική ακρίβεια η διαιώνιση της εκκρεμότητας οδηγεί στη λύση δύο κρατιδίων. Ο κυριότερος λόγος που η Κύπρος ακόμη να διαιρεθεί επίσημα είναι διότι οι Αγγλοαμερικανοί ελπίζουν ότι θα έχουν την βοήθεια μας για να τα καταφέρουν να πείσουν την Τουρκία να αποχωρήσει από το νησί…

- Η πολιτική των ευσεβών πόθων και του καιροσκοπισμού

Η αντίφαση που θέλει τους Βρετανούς να στηρίζουν από την μια το ενιαίο της Κυπριακής Δημοκρατίας και από την άλλη να προσπαθούν να μην δυσαρεστήσουν τους Τούρκους, που σαφώς επιδιώκουν διχοτομική λύση, είναι αποτέλεσμα των πολιτικών που εφαρμόζονται στον τόπο τα 37 από τα 47 της χρόνια. Αυτή νομίζω είναι και η ουσία του κυπριακού προβλήματος.

«Εξωθώντας» τους Βρετανούς να ικανοποιούνται με την δεύτερη καλύτερη επιλογή τους, που είναι η εκκρεμότητα, δυσχεραίνεται σταθερά και διαχρονικά η θέση μας, ενώ την ίδια στιγμή βελτιώνεται η τουρκική θέση…

Την μόνη δεκαετία που πολιτευτήκαμε σοφά, την δεκαετία Κληρίδη, καταφέραμε και εντάξαμε ολόκληρη την Κυπριακή Δημοκρατία στην Ε/Ε χωρίς λύση, τους Βρετανούς να είχαν άρει τις πολύ έντονες επιφυλάξεις τους για την ένταξη και, τους Τούρκους να είχαν βάλει την ουρά στα σκέλη σε σχέση με τις απειλές τους για πόλεμο αν εντασσόταν η Κύπρος στην Ε.Ε.

Τα 37 όμως από τα 47 χρόνια της Κυπριακής Δημοκρατίας επιλέξαμε να κυβερνάται ο τόπος με ένα συνδυασμό των πολιτικών των ευσεβών πόθων, που σήμερα τις εκφράζει ο κος Παπαδόπουλος, και των πολιτικών του καιροσκοπισμού, την πολιτική που πάντοτε εξέφραζε το ΑΚΕΛ.

Αυτός ο πολιτικός συνδυασμός αποτελμάτωσε εν τη γενέσει του το κυπριακό κράτος. Και ενώ υπήρχαν προϋποθέσεις η Κύπρος να ήταν σήμερα η Ελβετία της Μεσογείου φτάσαμε στο σημείο, να ξεπουλάμε πατρίδες με την ελπίδα να απαλλαχθούμε από τον καρκίνο του κυπριακού προβλήματος. Όταν στο τέλος ακόμη μιας θητείας των συγκυβερνήσεων των ευσεβοποθιστών και των καιροσκόπων περισσότεροι ελληνοκύπριοι παρά ποτέ προηγουμένως προτιμούν την διχοτόμηση σαν την πιο καλή λύση, τι άλλο περιμένουμε να δούμε για να πεισθούμε για την χρεοκοπία αυτών των πολιτικών; 

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΕΥΣΕΒΩΝ ΠΟΘΩΝ

Αυτό που χαρακτηρίζει τη πολιτική που στηρίζεται στους ευσεβείς πόθους των υποστηρικτών του Προέδρου Παπαδόπουλου, είναι η αναποτελεσματικότητα και η απογοήτευση μια και οι ευσεβείς πόθοι των δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.

Θα επιθυμούσαν για παράδειγμα όπως οι τ/κύπριοι έκαναν κουμάντο στα κατεχόμενα. Δεν κάνουν. Θα επιθυμούσαν να επιβληθούν αυστηρές κυρώσεις στην Τουρκία. Δεν επιβάλλονται. Θα επιθυμούσαν τους Αγγλοαμερικανούς να ήταν μόνο υπέρ της δικής μας πλευράς. Δεν είναι. Την Ελλάδα να προετοιμάζεται για πολεμική σύγκρουση με την Τουρκία. Δεν προετοιμάζεται. Το Συμβούλιο Ασφαλείας να παρέμβαινε δυναμικά. Δεν παρεμβαίνει. Την Ε.Ε. να δυσκόλευε έστω και λίγο την πορεία ένταξης της Τουρκίας. Δεν τη δυσκολεύει.

Και επειδή αυτά δεν συμβαίνουν όπως θα ευχόντουσαν, όπως θα επιθυμούσαν, πολιτεύονται αρνητικά και με τη προσδοκία ότι κάποτε ο Ο.Η.Ε. ή και η Ε.Ε. θα φέρουν λύση στα δικά μας μέτρα , φτάνει όλοι στη Κύπρο να λέμε μεταξύ μας, από το πρωί μέχρι το βράδυ, ότι για τα αδιέξοδα φταίνε οι Τούρκοι, να αντιδρούμε τριτοκοσμικά εναντίον των αγγλοαμερικάνων, να ενοχοποιούμε τους διαφωνούντες με αυτή την πολιτική, και με πατριωτικές κορώνες του τύπου «εμείς θα αντισταθούμε και εμείς θα αγωνισθούμε» όλα θα πάνε καλά...

Το τι δεν λένε – και δυστυχώς εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα επιβάλλεται να λέγεται - είναι το αν αντιστέκονται ουσιαστικά πια στη διχοτόμηση και το κυριότερο, πώς αντιστέκονται. Με τα ανοικτά οδοφράγματα, τα καζίνα, τον τουρισμό και τα διαβατήρια της Ε.Ε στους τ/κύπριους; Μπορούν να κλείσουν τα οδοφράγματα; Μπορούν έστω εις ένδειξη διαμαρτυρίας για την σύλληψη και το θάνατο του ιδρυτικού στελέχους του ΔΗ.ΚΟ του επιχειρηματία Στεφάνου, στις φυλακές των κατεχομένων , να καλεστούν όσοι Ε/κύπριοι επισκέπτονται τα κατεχόμενα να μην τα επισκεφτούν έστω και για ένα μήνα;

Όχι μόνο δεν μπορούν να αντισταθούν, αλλά όταν κατά καιρούς συνειδητοποιούν την πραγματικότητα, απογοητεύονται τόσο που καθίστανται επικίνδυνα ευάλωτοι. Το γεγονός ότι οι τρεις ολέθριες συμφωνίες κορυφής έχουν υπογραφτεί από τους αείμνηστους Μακάριο και Κυπριανού αλλά και τον νυν Πρόεδρο μας, με την 8η Ιουλίου, δεν είναι καθόλου τυχαίο. Οι συμφωνίες αυτές εκτός από το να συμβάλλουν στην διαιώνιση μιας αρνητικής για τη πλευρά μας εκκρεμότητα, αλλά και προκαταβολικές δεσμεύσεις μας χωρίς κανένα αντάλλαγμα, τι άλλο προσφέρανε;
 
Η ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
 
Αντίθετα η ρεαλιστική πολιτική Κληρίδη, η πολιτική των καθαρών και σταθερών θέσεων και σε ότι αφορά τον φυσικό προσανατολισμό αλλά και τις προοπτικές του τόπου, δεν υπέγραψε καμιά συμφωνία κορυφής, συζήτησε με ειλικρίνεια ένα σχέδιο λύσης που μας ένταξε ανώδυνα στην Ευρώπη, προέβλεψε να περιληφθούν δημοψηφίσματα και κατά συνέπεια προσυμφωνημένη λύση σε επίπεδο ηγεσιών πριν υπογραφεί, ανάπτυξε πρωτόγνωρες για τα κυπριακά δεδομένα συμμαχίες, συναποφάσιζε κυριολεκτικά με την Ελλάδα, έκανε τους Τουρκοκύπριους να διαδηλώνουν στους δρόμους για λύση και την επίσημη τουρκική πλευρά πραγματικά να εκτίθεται που απόρριπτε το σχέδιο των Η/Ε.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΤΟΥ ΑΚΕΛ

Σε ότι αφορά τις καιροσκοπικές πολιτικές που εκφράζει το ΑΚΕΛ υπάρχουν τόσα πολλά παραδείγματα καιροσκοπικών επιλογών που ίσως θα ήταν πιο ενδιαφέρον να ψάξει κάποιος να βρει αν το ΑΚΕΛ πολιτεύτηκε ποτέ του με βάσει αυτά που δήθεν πρεσβεύει.

Ξεκινώντας από ένα από τα πιο πρόσφατα παραδείγματα και που αφορά τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό που «δεν» θα προωθηθεί, όπως δηλώνει ο κομμουνιστής υποψήφιος κος Χριστόφιας αν εκλεγεί πρόεδρος και, προχωρώντας στο θέμα των αγγλικών βάσεων που «δεν» θα καταργηθούν πριν λυθεί το κυπριακό πρόβλημα, αλλά αμέσως μετά (έτσι οι Αγγλοαμερικανοί θα βιαστούν να μας βοηθήσουν να λυθεί το πρόβλημα για να ξεκουμπιστούν) βλέπουμε ότι αυτό που κάνει ουσιαστικά το ΑΚΕΛ, είναι ότι εμπορεύεται τη σοσιαλιστική ιδεολογία στυγνά και καπιταλιστικά και χωρίς ανθρωπιά.
Την εμπορεύεται καιροσκοπικά, αφού καταπατεί από τη μια τις αρχές και τις αξίες που δήθεν πρεσβεύει και από την άλλη διαστρεβλώνει τα θετικά του καπιταλισμού που με το ανθρώπινο πρόσωπο του, είναι το σύστημα που μπορεί και καταπολεμά την φτώχεια, αφού μπορεί και παράγει πλούτο, τον μόνο πραγματικό εχθρό της φτώχειας..


Δεν συμφωνεί με την Ε/Ε…αλλά. Δεν συμφωνεί με την νομισματική ένωση…αλλά.
Δεν συμφωνούσε με τον Μακάριο…αλλά. Δεν συμφωνούσε με τον Κυπριανού…αλλά. Δεν συμφωνούσε με τον Βασιλείου…αλλά. Δεν συμφωνούσε με τον Παπαδόπουλο…αλλά. Συμφωνούσε με το σχέδιο Ανάν…αλλά. Συμφωνεί με τον ΔΗ.ΣΥ. στο εθνικό θέμα…αλλά.
Η εκλογίκευση όλων αυτών των διφορούμενων πολιτικών προσεγγίσεων από το ΑΚΕΛ μας παραπέμπει μόνο σε ιερούς σκοπούς που αγιάζουν τα μέσα…